Een kot vinden in Sevilla, liefst op een dag, dat was de opdracht voor vandaag. Na eerst alle administratieve rompslomp in orde te hebben gebracht, zijn we naar de sociale dienst van de unief gegaan. Daar kreeg ik een lijst met mogelijke koten, maar overal op de unief hangen ook papiertjes uit van mensen die een kot zoeken of aan te bieden hebben. Koten kennen ze eigenlijk niet in Spanje, net zo min als huizen zoals wij ze kennen. Overal zie je appartementen of pisos. Bedoeling is dus dat je met een aantal mensen zo'n piso huurt. Je hebt enkele kamers en dubbele kamers. Na een hele rij afgebeld te hebben en vooral te merken dat er geen kat is die Engels kan, raakte ik nogal gefrustreerd. Bovendien is mijn Spaans niet zo goed, waardoor ik af en toe soms dingen fout versta, waardoor ik nog eens mag terugbellen. Gelukkig zijn de Spanjaarden wel zo vriendelijk om iets desnoods 5 keer te herhalen. Enfin, om 18u kon ik ergens naar een kot gaan kijken, 't was wel tamelijk ver, bij twee Spaanse meisjes. Maar toen ik boven kwam, kreeg ik een rondleiding en vroegen ze achteraf mijn telefoonnr. "Ja we zullen je morgennamiddag terugbellen". Dat risico wou ik dus niet nemen, dus ik begin verder te bellen. Ik slaag erin om nog naar twee koten te gaan kijken. Het eerste beviel mij heel erg, er zat al een Frans meisje, maar er was alleen nog maar een dubbele kamer. Voor de zekerheid zijn we nog naar een ander kot gaan kijken, maar dat was bij een meneer (eigenaar) die alleen woonde en een piepkleine kamer op overschot had. Daarbij zou ik wonen, nee bedankt. Dus zijn we terug gegaan naar dat vorige kot. We konden nog dezelfde avond het contract tekenen, maar alles ging zo vlotjes, er moest wel ergens een addertje onder het gras zitten. En ja hoor, die werd snel duidelijk. Voor de dubbele kamer werd een vrij groot bedrag gevraagd, maar dat werd in twee gedeeld voor de twee personen. Maar blijkbaar was het zo, dat zolang ik daar alleen zat, dat ik de volle pot moest betalen, en dat hadden we niet verstaan. De huisbaas was dan wel zo vriendelijk om korting te geven, maar dan bleef het nog enorm duur. Maar goed, we konden eigenlijk niet meer terug, dus zouden zowel ik als de huisbaas op zoek gaan naar een andere student om de kosten te drukken. Alzo werd het contract getekend. We waren nog maar goed en wel buiten of ik kreeg telefoon. Hij was toch van gedachte veranderd en zou mij juist de prijs van een enkele kamer rekenen. Eind goed al goed dus, al ben ik nu wel benieuwd wie er mee op mijn kamer gaat belanden.
Oh ja, ik heb ook mijn lessenrooster eindelijk. Maar lessen in blokken van drie uur dat kennen ze hier niet, met als gevolg dat ik dus elke dag les heb van 8-9 en 13-14u * zucht*
5 opmerkingen:
De voorbije dagen lukte het mij niet om op je blog te reageren. Raar.
Soit, ik wens je veel plezier, succes, ... in Spanje en ik kom hier uiteraard regelmatig ns piepen. :)
Ik hoop dat je een fijne kamer genote gaat hebben :)
handig, die dubbele kamers, dan kun je je kotgeno(o)t(e) eventjes naar huis sturen als Koen op bezoek komt
Je vader kwam hier net binnen om een relaas te doen van jullie tocht. Hij zei dat het maar goed was dat hij mee was, anders had je niemand gehad om je frustraties op uit te werken :)
Je moet blijkbaar ook echt uitkijken om administratievolk gunstig te blijven stemmen (en de politie-agenten niet uitlachen dus!). Dirk knikte enthousiast toen je vader dat zei.
Het is wel heel fijn dat je met twee Franse meisjes zit, dan hoef je tenminste niet de hele tijd Spaans te spreken.
(ik ga nu lekker voort wat lintjes knippen, sebiet is't proclamatie... Dikke kus!)
man, dit doet me zo denken aan mijn erasmusavontuur, dan wel in Murcia. Herejezus wat een klotezoektocht was die kotentocht, en gerekend dat ik dan nog eens amper Spaans sprak en niemand Engels (niet voor niets noemen de Spanjaarden Murcia het ontwikkelingsgebied van Spanje..) en je kan je mijn frustratie voorstellen. Maar 't is wel goed gekomen (hoewel dat internet er nooit geraakt is..)
Een reactie posten