Het was GEWELDIG, de MAKS gewoon mijn dagje Graspop.
De wekker ging vroeg af, gezien ik de trein om 7.21 naar Mol moest hebben. Daar aangekomen was het even wachten op de bus, en dan een zoektocht naar de kassa waar we onze tickets voor bandjes konden omwisselen. Het enige jammere van de dag was dat Opeth had afgezegd, een van de groepen waarvoor ik toch wel naar Graspop gekomen was.
Na eerst deftig ontbeten te hebben trokken we dan richting festivalweide waar we nog een deel van Rotting Christ hebben meegepikt. Daarna was het voor mij wachten tot Apocalyptica. Ik stond redelijk hard vooraan :). Het optreden was super, alleen was het geluid niet altijd even goed. Verder ook nog Primordial meegepikt. Ontdekking van de dag voor mij was At The Gates. Superoptreden gewoon. Ook In Flames en Iron Maiden konden nog een beetje van mijn aandacht genieten. En daarmee zat mijn eerste Graspop erop. En het is voor herhaling vatbaar !
maandag 30 juni 2008
woensdag 25 juni 2008
de laatste benen
Zo, de examens zitten er eindelijk op, dat is ook de reden geweest waarom het hier even stil is geweest. Dit is toch wel de zwaarste examenperiode die ik tot nu toe gehad heb. Nu genieten van de laatste dagen Sevilla om dan zaterdag defintief huiswaarts te keren. Het is wel raar om te beseffen dat alles nu de laatste keer is, gisteren de laatste keer in de bib studeren, vandaag de laatste keer met de fiets naar't unief...
En nu, eindelijk vakantie : wat rondlopen in Sevilla, zaterdag naar de trouw van m'n nicht 's avonds, zondag naar Graspop en mijn wederhelft eindelijk terugzien. JUIJ.
En nu, eindelijk vakantie : wat rondlopen in Sevilla, zaterdag naar de trouw van m'n nicht 's avonds, zondag naar Graspop en mijn wederhelft eindelijk terugzien. JUIJ.
vrijdag 13 juni 2008
De helft
De helft van mijn examens zitten erop. Toch al iets. Spaans ging deze keer écht wel een stuk beter dan in januari. 't Zou er aan mankeren trouwens.
Van Contemporánea heb ik de uitslag al : 5/10. Minder dan verwacht, en dus eigenlijk wel een beetje teleurgesteld. Wie zei er ook al weer dat ze in Spanje met punten naar Erasmussers smijten?!!
Start to Run zit er ook op. De 5 km is binnen, ja zelfs bij 35°. What's next? De 10km? Ik zie nog.
Vandaag was het hier trouwens 40°, maar eigenlijk viel dat relatief gezien nog wel mee. Hoewel ik nu binnen wel zit te puffen. Op moment van schrijven is het volgens mijn computer nog steeds 30°C buiten, maar de praktijk leert ons (Candice en ik) dat daar nog wel wat graden bij mogen. Het is 23u gepasseerd. Dat gaat leuk worden om te slapen straks. :s
Maar nu ben ik weg, nog iets gaan drinken met wat vrienden.
Van Contemporánea heb ik de uitslag al : 5/10. Minder dan verwacht, en dus eigenlijk wel een beetje teleurgesteld. Wie zei er ook al weer dat ze in Spanje met punten naar Erasmussers smijten?!!
Start to Run zit er ook op. De 5 km is binnen, ja zelfs bij 35°. What's next? De 10km? Ik zie nog.
Vandaag was het hier trouwens 40°, maar eigenlijk viel dat relatief gezien nog wel mee. Hoewel ik nu binnen wel zit te puffen. Op moment van schrijven is het volgens mijn computer nog steeds 30°C buiten, maar de praktijk leert ons (Candice en ik) dat daar nog wel wat graden bij mogen. Het is 23u gepasseerd. Dat gaat leuk worden om te slapen straks. :s
Maar nu ben ik weg, nog iets gaan drinken met wat vrienden.
zaterdag 7 juni 2008
Anti-citroen
Tussen al het gezaag over de examens even ook eens iets leukers posten. Dit passeerde onlangs terug langs mijn oren door mijn mp-3 speler : De vragenverzamelaar van Pieter Embrechts. Deel van een theatervoorstelling : "Qu'on sert theatral", maar ondertussen ook wel al een aantal jaar geleden : Filmpje
Gisterenavond, stond ik voor mijn raam te kijken naar de wolken boven de stad. Het schemerde, maar het regende toen nog niet. Ik kan dat heel lang, zo staren naar de stad en de lucht erboven. En opeens moest ik denken, Jeroen Brouwers heeft ooit eens ergens geschreven : “Ik vind er eigenlijk helemaal niets aan, aan't leven. Nee, ik vind er gewoon eigenlijk helemaal geen zak aan”.
Hoewel ik dat ook wel eens denk, overkomt het mij toch vaker dat ik er eigenlijk juist wel wat aan vind, aan het leven. Als ik 's avonds zo een beetje half en half naar de wolken boven de stad sta te staren en ik hoor de straatgeluiden en ik zie de mensen zitten in de café's en ik heb een bomvolle agenda met allemaal leuke spaghetti-afspraken dan word ik, tja- dat klinkt nogal simpel hé- maar dan word ik eigenlijk best behoorlijk blij, dat ik eigenlijk best behoorlijk blij ben met mijn leven enzo en al die dingen, hoe het gaat met mijn vrienden en dat je je soms ook wel slecht voelt over een bepaalde periode. En dat er dan wéér iemand op de proppen komt en geregeld haar tong in jouw mond gaat steken en dat je dat dan een verhouding noemt en dat je dan plots weer blij bent. Niet zomaar blij hé, maar écht blij, echt echt blij. Zo blij dat je het zonder twijfel zou durven zeggen. Zo van euh, “ja ik ben wel blij”, zo van dat je je eigenlijk moet inhouden om je ramen niet wagenwijd open te gooien en naar argeloze omstaanders te beginnen roepen : “he argeloze omstaanders! Nee 't is niets, ik ben blij”. En dat er tussen die argeloze omstaanders ook mensen zijn die terug roepen : “Ah , wij zijn ook blij”. En dat er nog meer mensen de straat in komen die allemaal roepen : "wij zijn blij". En in de verte zie je mensen en je wijst en je roept : "hallo hé zijn jullie ook blij?" En ze roepen terug : "ja wij zijn ook blij". En overal is plots iedereen blij en we wuiven naar mekaar en omdat iedereen zo blij is, stelt er iemand voor om een club te beginnen. Een club van uitsluitend blije mensen. En in de straat begint men te juichen. “Ah ja, wat een enorm goed idee”. En die club, die wordt ter plekke opgericht en er wordt gefeest om te vieren dat de club er is en het is echt zo'n uitermate blije bedoening. Tot er een nieuw iemand de straat in komt. En de blije massa vraagt : “nieuw iemand, ben jij blij?” En die nieuw iemand zegt : “nee, nee ik ben niet blij, rot toch eens allemaal op. Ik heb kanker” Er heerst meteen ontsteltenis. Er is iemand niet blij. En de groep wacht gespannen af. Tot er iemand roept “schiet hem dood”. En de blije massa juicht : "ah ja, schiet hem dood". En de blije massa schiet hem dood. krik krik boem. En weer iemand anders roept : "de stad in" ! En de blije massa trekt de stad in. En aan iedereen die ze tegenkomen vragen ze :
- Ben jij blij?
- Ah ja, eigenlijk wel, eigenlijk wel!
- Welkom bij de club.
En zegt iemand neen, eigenlijk niet dan schieten ze hem dood...
En de lijken stapelen zich op...
En mijn examen van vandaag ging best ok. Nog 4 te gaan !
Gisterenavond, stond ik voor mijn raam te kijken naar de wolken boven de stad. Het schemerde, maar het regende toen nog niet. Ik kan dat heel lang, zo staren naar de stad en de lucht erboven. En opeens moest ik denken, Jeroen Brouwers heeft ooit eens ergens geschreven : “Ik vind er eigenlijk helemaal niets aan, aan't leven. Nee, ik vind er gewoon eigenlijk helemaal geen zak aan”.
Hoewel ik dat ook wel eens denk, overkomt het mij toch vaker dat ik er eigenlijk juist wel wat aan vind, aan het leven. Als ik 's avonds zo een beetje half en half naar de wolken boven de stad sta te staren en ik hoor de straatgeluiden en ik zie de mensen zitten in de café's en ik heb een bomvolle agenda met allemaal leuke spaghetti-afspraken dan word ik, tja- dat klinkt nogal simpel hé- maar dan word ik eigenlijk best behoorlijk blij, dat ik eigenlijk best behoorlijk blij ben met mijn leven enzo en al die dingen, hoe het gaat met mijn vrienden en dat je je soms ook wel slecht voelt over een bepaalde periode. En dat er dan wéér iemand op de proppen komt en geregeld haar tong in jouw mond gaat steken en dat je dat dan een verhouding noemt en dat je dan plots weer blij bent. Niet zomaar blij hé, maar écht blij, echt echt blij. Zo blij dat je het zonder twijfel zou durven zeggen. Zo van euh, “ja ik ben wel blij”, zo van dat je je eigenlijk moet inhouden om je ramen niet wagenwijd open te gooien en naar argeloze omstaanders te beginnen roepen : “he argeloze omstaanders! Nee 't is niets, ik ben blij”. En dat er tussen die argeloze omstaanders ook mensen zijn die terug roepen : “Ah , wij zijn ook blij”. En dat er nog meer mensen de straat in komen die allemaal roepen : "wij zijn blij". En in de verte zie je mensen en je wijst en je roept : "hallo hé zijn jullie ook blij?" En ze roepen terug : "ja wij zijn ook blij". En overal is plots iedereen blij en we wuiven naar mekaar en omdat iedereen zo blij is, stelt er iemand voor om een club te beginnen. Een club van uitsluitend blije mensen. En in de straat begint men te juichen. “Ah ja, wat een enorm goed idee”. En die club, die wordt ter plekke opgericht en er wordt gefeest om te vieren dat de club er is en het is echt zo'n uitermate blije bedoening. Tot er een nieuw iemand de straat in komt. En de blije massa vraagt : “nieuw iemand, ben jij blij?” En die nieuw iemand zegt : “nee, nee ik ben niet blij, rot toch eens allemaal op. Ik heb kanker” Er heerst meteen ontsteltenis. Er is iemand niet blij. En de groep wacht gespannen af. Tot er iemand roept “schiet hem dood”. En de blije massa juicht : "ah ja, schiet hem dood". En de blije massa schiet hem dood. krik krik boem. En weer iemand anders roept : "de stad in" ! En de blije massa trekt de stad in. En aan iedereen die ze tegenkomen vragen ze :
- Ben jij blij?
- Ah ja, eigenlijk wel, eigenlijk wel!
- Welkom bij de club.
En zegt iemand neen, eigenlijk niet dan schieten ze hem dood...
En de lijken stapelen zich op...
En mijn examen van vandaag ging best ok. Nog 4 te gaan !
zondag 1 juni 2008
Mens sana in corpore sano
Dat is vandaag gebleken bij mij. Studeren schoot echt niet goed op vandaag. Gelukkig is de bib er weer vanaf morgen ! Tegen een uur of 9 vanavond dan maar besloten om te gaan lopen. Sinds begin april ben ik begonnen met Start to Run, en momenteel heb ik les 21 erop zitten. Jaja nog 6 lesjes te gaan en die 5 km is binnen.^^
Anyhow na het lopen en de douche, ging studeren een stuk vlotter. Ik denk dat ik op dat uurtje erna bijna meer gedaan heb dan op de hele namiddag, dus dat wil wel wat zeggen.
Volgende keer als ik met een studiedipje zit weet ik wat ik ga doen !
Anyhow na het lopen en de douche, ging studeren een stuk vlotter. Ik denk dat ik op dat uurtje erna bijna meer gedaan heb dan op de hele namiddag, dus dat wil wel wat zeggen.
Volgende keer als ik met een studiedipje zit weet ik wat ik ga doen !
Abonneren op:
Posts (Atom)