Anti-citroen

Tussen al het gezaag over de examens even ook eens iets leukers posten. Dit passeerde onlangs terug langs mijn oren door mijn mp-3 speler : De vragenverzamelaar van Pieter Embrechts. Deel van een theatervoorstelling : "Qu'on sert theatral", maar ondertussen ook wel al een aantal jaar geleden : Filmpje


Gisterenavond, stond ik voor mijn raam te kijken naar de wolken boven de stad. Het schemerde, maar het regende toen nog niet. Ik kan dat heel lang, zo staren naar de stad en de lucht erboven. En opeens moest ik denken, Jeroen Brouwers heeft ooit eens ergens geschreven : “Ik vind er eigenlijk helemaal niets aan, aan't leven. Nee, ik vind er gewoon eigenlijk helemaal geen zak aan”.
Hoewel ik dat ook wel eens denk, overkomt het mij toch vaker dat ik er eigenlijk juist wel wat aan vind, aan het leven. Als ik 's avonds zo een beetje half en half naar de wolken boven de stad sta te staren en ik hoor de straatgeluiden en ik zie de mensen zitten in de café's en ik heb een bomvolle agenda met allemaal leuke spaghetti-afspraken dan word ik, tja- dat klinkt nogal simpel hé- maar dan word ik eigenlijk best behoorlijk blij, dat ik eigenlijk best behoorlijk blij ben met mijn leven enzo en al die dingen, hoe het gaat met mijn vrienden en dat je je soms ook wel slecht voelt over een bepaalde periode. En dat er dan wéér iemand op de proppen komt en geregeld haar tong in jouw mond gaat steken en dat je dat dan een verhouding noemt en dat je dan plots weer blij bent. Niet zomaar blij hé, maar écht blij, echt echt blij. Zo blij dat je het zonder twijfel zou durven zeggen. Zo van euh, “ja ik ben wel blij”, zo van dat je je eigenlijk moet inhouden om je ramen niet wagenwijd open te gooien en naar argeloze omstaanders te beginnen roepen : “he argeloze omstaanders! Nee 't is niets, ik ben blij”. En dat er tussen die argeloze omstaanders ook mensen zijn die terug roepen : “Ah , wij zijn ook blij”. En dat er nog meer mensen de straat in komen die allemaal roepen : "wij zijn blij". En in de verte zie je mensen en je wijst en je roept : "hallo hé zijn jullie ook blij?" En ze roepen terug : "ja wij zijn ook blij". En overal is plots iedereen blij en we wuiven naar mekaar en omdat iedereen zo blij is, stelt er iemand voor om een club te beginnen. Een club van uitsluitend blije mensen. En in de straat begint men te juichen. “Ah ja, wat een enorm goed idee”. En die club, die wordt ter plekke opgericht en er wordt gefeest om te vieren dat de club er is en het is echt zo'n uitermate blije bedoening. Tot er een nieuw iemand de straat in komt. En de blije massa vraagt : “nieuw iemand, ben jij blij?” En die nieuw iemand zegt : “nee, nee ik ben niet blij, rot toch eens allemaal op. Ik heb kanker” Er heerst meteen ontsteltenis. Er is iemand niet blij. En de groep wacht gespannen af. Tot er iemand roept “schiet hem dood”. En de blije massa juicht : "ah ja, schiet hem dood". En de blije massa schiet hem dood. krik krik boem. En weer iemand anders roept : "de stad in" ! En de blije massa trekt de stad in. En aan iedereen die ze tegenkomen vragen ze :
- Ben jij blij?
- Ah ja, eigenlijk wel, eigenlijk wel!
- Welkom bij de club.
En zegt iemand neen, eigenlijk niet dan schieten ze hem dood...

En de lijken stapelen zich op...


En mijn examen van vandaag ging best ok. Nog 4 te gaan !