Hi lads, ik ben net terug van twee weken Schotland. De persoon die tegen Koen zei dat Schotland het droogste land ter wereld is, die kan ik eigenlijk geen ongelijk geven. We hebben wel regen gehad, maar enkel als we al in de tent lagen of wanneer we op de bus zaten. Mijn regenbroek heb ik dus niet nodig gehad, maar laten we beginnen bij het begin.
Dinsdag 22 juli : Gent - Glasgow
De wekker gaat vroeg af want om 10.25 hadden we onze vlucht naar Glasgow Prestwick vanuit Charleroi. Anderhalf uur later komen we aan in Prestwick en nog eens drie kwartier later met de trein in Glasgow zelf. Eerst ons gerief gaan droppen in een hotelletje dat we gereserveerd hadden, maar niet zonder eerst kennis te maken met het Schots openbaar vervoer. Ja hallo ! Op de bussen staat logischerwijze : gelieve met het gepaste bedrag te betalen. Dat staat ook bij ons op de bussen, maar weinig mensen betalen echt gepast. In Schotland kan je niet anders, want de chauffeur geeft gewoon niet terug. Helaas hadden wij alleen briefjes, dus wij dan maar terug van de bus en op zoek naar een manier om dat geld te wisselen, maar helaas in een aantal winkels krijg ik te horen : neen, wij zijn geen bank! Uiteindelijk dan toch iets gevonden. Teruggekomen van het hotel, gewoon nog wat rondgelopen in Glasgow en naar de Necropolis gegaan, vlakbij de kathedraal
Woensdag 23 juli : Glasgow
Verdere verkenning van Glasgow, met foute bussen, te vroeg en te laat afstappen. We hebben nog het Tall Ship bezocht, de kathedraal en we zijn langs de unief geweest. Wel wat andere koek dan de Blandijn.
Donderdag 24 juli : Glasgow - Drymen
Eindelijk was het dan zover, we begonnen aan de West Highland Way. Van Milngavie (uitgesproken als Mull Guy), iets buiten Glasgow naar Fort William, 152 km verder.
Het begin gaat vrij goed, ondanks de 15 kg op mijn rug. Wanneer blijkt dat we tegen 13u al meer dan halfweg zijn, zit het zeker goed. Na het middageten vliegen we er terug in, maar de laatste kilometers zijn toch vrij zwaar. Ons tentje slaan we op in een wei even buiten het eindpunt van de dag.
Vrijdag 25 juli : Drymen - Rowardennan
Na een stevig ontbijt beginnen we opnieuw aan onze toch. Maar een beetje later hebben we de keuze, de route kan langs twee wegen bewandeld worden : langs Conic Hill of er rond. Over Conic Hill het volgende van Koen : da's 200m stijgen op een km. Waarop ik, ah dat valt precies nog mee neen? - Da's een stijging van 20%, da's zo de Koppenberg een km aan een stuk, dus neen dat valt niet zo mee. Maar helaas stond ons kaartlezen niet zo op punt, waardoor we de alternatieve route gemist hebben, en voor we het goed en wel beseften waren we aan de klim begonnen. Verkeerde keuzes enzo, en het zal niet de enige zijn. Maar achteraf gezien was het zeker de moeite waard en ben ik toch blij dat we die gedaan hebben, alleen gingen we natuurlijk trager vooruit dan we hoopten. Maar supermooie uitzichten, dat wel. Door de heuvel, stond er na het middageten nog een goede 12km op het programma tot aan de camping waar we wilden geraken langs Loch Lomond. Maar die haalden we niet, ondanks het gevoel dat we wel goed doorstapten. Wel was het super wandelen langs Loch Lomond. En we hadden ook een schitterende overnachtingsplaats, want de camping die haalden we niet meer. Aan een strandje, met een super zicht op het meer.
Zaterdag 26 juli : Rowardennan - Inversnaid - Ardlui
Vol goede moed begonnen we die ochtend weer aan onze tocht, maar een beetje verder moesten er opnieuw keuzes gemaakt worden : een route langs het water of een route iets hoger. We denken, deze keer laten we ons niet vangen en kiezen we het pad aan het water. Weeral een verkeerde keuze, zo zal later blijken. Want, de route is echt maar een smal pad, vol met rotsen en boomwortels, stronken. Geen sinecure met een rugzak van 15kg op je rug, en het was vooruitgaan aan 1.5km per uur. Veel te traag dus. Op een bepaald moment moest ik van een rots stappen, maar ik zet mijn voet niet goed, verlies mijn evenwicht en val met zak en al op mijn voet. Verstuikte voet dus, maar verder wandelen lukt nog wel, er is ook geen andere optie. We zitten in the middle of nowhere. Maar geleidelijkaan voel ik mijn voet wel dikker en dikker worden. Al een geluk dat ik stevige stapschoenen aan had, of het had wel erger geweest. Noodgedwongen nog een 6-tal km moeten verderstappen over dat pad. Later zien we op de kaart en in de gids dat het hogere pad een verharde weg was. Verkeerde keuzes. Tegen 16u komen we aan in Inversnaid, 10 km verder dan ons vertrekpunt. Een klein dorpje waar een hotel is, maar helaas volgeboekt. Van enkele Nederlanders krijgen we te horen dat er aan de overkant van het meer een dorpje is met een hotel en een camping. Dus nemen we de ferry naar de overkant en even later de bus. Het leuke aan de bus is, er zijn geen bushaltes, je moet gewoon je hand opsteken op een plaats waar het veilig is voor de bus om even te stoppen en je kan opstappen. Eindpunt van die dag is noodgedwongen Ardlui, verder stappen op mijn voet is nogal onmogelijk. Ardlui, een dorpje op de kaart, met een treinstation en winkel, dus denken we, ah daar zal wel wat zijn. Maar eigenlijk bestaat Ardlui uit dat Hotel, annex camping. Het winkeltje is zo gelijk de garage van het hotel. Dat is dus Ardlui. Helaas was er geen plaats in het hotel, maar wel op de camping.
Zondag 27 juli : Ardlui
Noodgedwongen blijven we in Ardlui, want door mijn voet kan ik weinig doen. Zo gelijk de ganse dag in de bar van het hotel doorgebracht, tv kijken, blackcurrant juice drinken, ... Letterlijk een dagje niksen.
Maandag 28 juli : Ardlui - Fort William
's Morgens ruimen we op het gemak onze tent op, om dan 's middags met de trein richting Fort William te gaan, het eindpunt van de West Highland Way, maar wel wat eerder dan voorzien. Het leuke is dat de trein voor een deel dezelfde route volgt, dus pikken we nog wel wat mee van de landschappen enzo. 's Avonds nestelen we ons op de camping van Fort William, vlak aan de Ben Nevis, de hoogste berg van Groot-Brittannië en Koen gaat zelfs nog voor een paar uur naar boven.
Dinsdag 29 juli : Fort William
Ondertussen gaat het al wat beter met mijn voet en kan ik, mits rekverband, toch al wat terug normaler stappen. Dus zien we wat Fort William ons te bieden heeft : een oud kasteel én een Whiskydistilleerderij. Die bezoeken we dus, best wel de moeite waard.
Woensdag 30 juli : Fort William - Edinburgh
Vijf uur bus staat er ons te wachten die dag om van Fort William in Edinburgh te geraken, over Glasgow. Wij waren blij dat we in de bus zaten, want het was goed aan het regenen die dag, maar daar hebben we weinig van gemerkt. Weer nestelen we ons op een camping iets buiten de stad, maar er is een goede busverbinding.
Donderdag 31 juli - Maandag 4 augustus : Edinburgh
Een gezellige drukte in Edinburgh, de stad maakt zich op voor the International Festival. Op de Royal Mile is het lachen geblazen, overal worden flyers uitgedeeld, mensen lopen verkleed rond, straattheater, kortom een Gentse Feestengevoel. We brengen nog een bezoekje aan het Schots Parlement, St-Giles Cathedral en Edinburg Castle en wandelen nog wat rond in de stad. We komen te weten dat er de Edinburgh Military Tattoo is. Maar helaas al weken op voorhand uitverkocht. Maar na veel vijven en zessen kunnen we toch aan een ticket geraken en het was ZEKER de moeite.
Voor de rest nog de Camera Obscura bezocht en een nachtelijke tour met een hilarische gids. Ook is er nog de parade die het International Festival opent
Maandag 4 augustus : Edinburgh - Prestwick
Weeral de trein op, deze keer naar Prestwick, aan de luchthaven, maar ook aan de zee. We zaten wel op de boemeltrein naar Glasgow, met als gevolg 18 stops tussen Edinburgh en Glasgow (+/- 70 km). Na ons gerief in ons hotelletje gedropt te hebben nog even naar het strand en met de voeten in het water.
Dinsdag 5 augustus : Prestwick - Gent
And back home again ! En ik heb, ondanks mijn voet, twee zalige weken achter de rug. Meer van dat ! ! !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten