Werk²

Sinds mijn vorige post is het serieus druk geweest met onze workshop vrijdag in het vooruitzicht en twee weken later onze laatste presentatie hier. Met de regelmaat van de klok hebben we nog afspraken met mensen en af en toe zitten er eens echt zotte dagen tussen. Vrijdag zijn onze projectcoördinatoren Bram en Sigrid hier aangekomen en samen met hen zijn we zaterdag op uitstap geweest naar de plantage Rust en Werk : hier wordt vooral aan veeteelt gedaan maar ook aquacultuur (garnalen). Dit alles onder leiding van dhr. Van Alen. Een kwikke zeventiger die de plantage uitoefent als hobby, want hij heeft een betonbedrijf in de stad. In een aanhangwagen van de tractor hebben we een fractie van zijn plantage gezien en daarna daar een lekkere maaltijd genuttigd. Ergens vorige week ben ik er in geslaagd op zowel photoshop als indesign op mijn mini-laptopje te installeren en tot mijn grote verbazing lukt dat wel aardig. Hoewel photoshoppen op een 10-inch scherm allesbehalve comfortabel is, ben ik er wel in geslaagd om er iets deftigs van te maken : een inplantingsplan overtekenen. En sinds een kwartier is de presentatie voor de workshop min of meer af in indesign. JUIJ.

Maandag was zo één van die zotte dagen. 's Morgens hadden we een afspraak op Mariënburg met een bioloog. Op Mariënburg staan namelijk redelijk wat oude bomen die mee bij het geheel horen, maar onze kennis van tropische bomen is nihil. Dus wat hulp was meer dan welkom. Daarna kwam Kai op het lumineuze idee om onze uitnodiging voor de workshop als een advertentie in de krant te zetten. Iets wat in België niet echt indenkbaar is, niet in het minste om wille van het kostenplaatje, maar voor een goeie 20 euro (nog te delen door zes mensen) staat er een advertentie in de krant. Zo gezegd, zo gedaan. Daarna wilden we nog langs een andere journalist gaan, om hem uit te nodigen voor de workshop, kwestie van Artesis hier nog wat meer naambekendheid te geven. Maar die had het erg druk en stelde voor dat we een paar uur later zouden terugkomen. Dan was er een liveshow (waar we niet op zouden komen) op tv en had hij wat meer tijd. Ondertussen zijn we dan ook iets gaan eten. En dat was ver het beste van wat ik tot nu toe in Suriname heb gegeten : hotpot ofwel fondu op z'n Chinees. Men stelle zich voor een klein gasbekken met daarop een kom met een pikante en een gewone bouillon. Daarrond : rauw vlees, tofu, noedels, champignons, ... Het is de bedoeling dat je die allemaal in de bouillon gooit, even laat koken en dan opeet. Hemels gewoon. Na ons buikje rond gegeten te hebben zijn we dan terug naar het tvstation gekeerd om in het publiek van een nogal amateurisische liveshow terecht te komen : Monday Live op STVS. Daarna was het tijd om huiswaarts te keren.

Ook dinsdag was een zotte dag. 's Morgens zijn we naar SAB geweest : het bedrijf dat hier rum produceert om hun mening eens te horen over ons idee om terug een rumdistilleerderij op Mariënburg neer te zetten. En hun mening was positief, wat wel fijn was. Ze zouden er zelfs met de directeur over praten. Stel je voor. Daarna zijn we nog naar het openluchtmuseum op Nieuw-Amsterdam geweest om daar eens met de directeur te praten. Ik stelde me een man van rond de vijftig voor, maar niets was minder waar. Voor mij stond een jonge kerel, ik schat hem hoogstens dertig. Echt een zalige mens, die uiteindelijk ook wel achter onze ideeën staat. Dus met een smile tot achter onze oren keerden we naar huis terug.

Vandaag was het echt werken geblazen. Er moet nog vanalles in orde gebracht worden tegen vrijdag en aangezien morgen een feestdag (Srefidensi of onafhankelijkheidsdag, 35 jaar zijn ze onafhankelijk) is, vergde het wel wat planning (en bij mij de nodige stress, ja ik ben soms een stresskip) om alles geregeld te krijgen. Vooral als dan de printer in de printshop dan ook nog eens "out of order" is. Maar gelukkig is alles in orde gekomen en zal morgen een knutseldag worden voor mij : kaartjes maken, plannen aan elkaar plakken, ... En over exact vier weken sta ik terug op Belgische bodem. De tijd gaat écht snel voorbij, maar ik val in herhaling. 't Is dan ook wel tijd om in mijn nest te kruipen. Slaapwel !

Productiviteit

De laatste dagen ben ik best wel productief geweest, al zeg ik het zelf. :) De verschillende gebouwen die we moeten beschrijven hebben we onder ons drieën verdeeld, wat ongeveer neerkomt op vijf gebouwen per persoon. Die beschrijvingen zijn nu af (allé nu nog doorsturen naar de promotoren en hopen op positieve commentaar), maar ik moet wel zeggen dat ik het geluk had dat ze allemaal min of meer bij elkaar lagen waardoor we ze al allemaal gezien hebben. Kai en Ann moeten nog een gebouw gaan bezoeken. Nu ben ik volop bezig met het archiefmateriaal dat ik voor het vertrek in Nederland opgezocht, te analyseren en te verwerken. Lees : paleografie à volonté, met af en toe het nodige gelach erbij. Het zijn namelijk vrij gedetailleerde inventarissen van de oudste plantage op Mariënburg met de nodige 'spellingsfouten'. Te beginnen met de beschrijving van het land : een stuk, groot 15 akkers beplant met 6303 coffyboomen oud 10 jaar.

Vervolgens wordt er een gebouw beschreven : Een woonhuys van twee verdiepingen, lang 40 en breet met zijn beide galderijen 30 voeten, staande op een suffisante steenen voed, de balken van vierkant mangrohoud beneffens de koppels aan de geevelende en de balken aan de tweede verdieping, beneffens de andere vierkant houd van matagnie, omslagen met copyplanken, de deuren en vensters van waanen. (Mangro, matagnie, waanen en copy zijn houtsoorten, en ja hout word geschreven als "houd")

Daarna komt de volledige inhoud van de woning aan bod genre : 1 tinne waaterkan, een kist met daarin eenige medicamenten : 1 crom en 1 regte chirurgijns schaar, 1 crom en 1 regte insisie messie (=incisiemesje), 1 kast van waanehoud, ...

En tot slot komen de slaven aan bod : nr. 9. Cimba met een houten been - fl. 50, nr. 10. Goliath oud - fl. 100, nr. 19. Jemes - fl. 500, nr. 26. Aero ongeneeselijk - fl. 000, ...

Met andere woorden soms nog wel grappig om te lezen en natuurlijk een schat aan informatie voor mij. Juij, al moet ik een andere schat aan info (in een ander archief) aan mijn neus voorbij laten gaan omdat het niet voor het publiek toegankelijk is wegens de lamentabele fysische toestand waarin het materiaal zich bevindt. Pas als de welbepaalde instelling alles gedigitaliseerd heeft (binnen een jaar of 5??) is het terug voor het publiek toegankelijk. Helaas heb ik via een artikel wel de inventaris gezien en weet ik dat het dus nuttig had geweest. Gelukkig is het correspondentie en hoop ik dat de antwoorden op de brieven wel nog in Nederland voor mij in het archief zullen zitten. Maar dat weet ik pas als ik terugkom.

Mijn verjaardag

En dit hebben mijn kotgenoten in elkaar gestoken voor mijn verjaardag. :)

Coronie in foto's

De foto's staan eigenlijk in omgekeerde volgorde, niet dat het zoveel uitmaakt. De meeste foto's zijn van Stijn zijn hand, aangezien mijn fototoestel het begeven heeft na zijn eerste en laatste zwemles in zeewater. Nog twee dingen die mij zijn bijgebleven : het horizontale verschil tussen eb en vloed is erg groot : 3 à 4 km (ik denk dat dat aan de Belgische kust hoogstens 300 à 500m zal zijn?) en een machtige sterrenhemel. Nog nooit zoveel sterren bij elkaar gezien, maar helaas onmogelijk om op beeld vast te leggen.

Zonsondergang (denk ik)

Zonsopgang vanuit het kamp

Slapen in de hangmat :)

Vanaf het kamp getrokken

Vertrekkensklaar

Het kamp met vloed

Het kamp wanneer het vloed is

Bij schemering in de boot

Hanne is gaan moddersleeën

Een vissersboot met een blauwe bash als zeil

Het "zeewaardige" bootje

Rare krab met 1 schaar

Het strand bij eb

Hondje gaat ook mee naar Coronie :)

Ontspanning en avontuur

We zijn net terug van twee dagen Coronie, wat een groot avontuur was. Maar ervoor hebben we uitgebreid mijn verjaardag gevierd. Zaterdagavond waren we naar 't Vat geweest, een café in de stad, waar vaak live muziek wordt gespeeld. Natuurlijk kon Stijn het niet laten om een nummer aan te vragen en jawel hoor, om middernacht schalde "Happy Birthday en a di mi yere yu friyari" door de boxen. Best wel lachen :). Zondag moesten Ann en ik er vroeg uit want we gingen weer op uitstap met Philip Dikland, onze promotor hier, om wat foto's te trekken van de gebouwen die we moeten beschrijven. Toen we terug kwamen was het hele appartement versierd en stond er en leuk zelfgemaakt filmpje op mij te wachten met Hondje in de hoofdrol. Daarna hebben we nog lekker gegeten in de Chinees.

Maandag zijn we dan vertrokken naar Coronie, een district in het westen van Suriname, waar twee jongens (Frédéric en Edo) van de KULeuven (Burgelijk Ingenieur) onderzoek doen voor hun thesis : iets met metingen van een modderbank voor de kust. Normaal werden we tussen 9 en 10 opgehaald aan de universiteit, uiteindelijk was het 11u15... We zitten in Suriname zullen we maar denken. We waren met 5, maar we dachten dat met vier op de achterbank wel zou lukken. Dat was buiten de rijkunsten van onze chauffeur gerekend, ik heb toch een aantal keer mooi met mijn hoofd tegen het plafond gezeten, want ik zat op iemand zijn schoot. Achter een half uur bleek dat er nog een tweede ac hterbank kon uitgeklapt worden, waardoor Stijn en ik uit ons lijden verlost werden. Eens aangekomen in het kamp werden Goele, Joost en ik naar Edo gestuurd die de boot aan het bewaken was. Op de boot moesten een paar kabels van de apparatuur vervangen worden en eer dat alles geïnstalleerd en in orde was, was het tijd om uit te varen. Dat kon alleen wanneer het vloed was. Maar tegen dan was het al pikkedonker. Toen we net buitengevaren waren, bleek dat de GPS het niet meer deed, we besloten om terug te varen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. We waren op de kust af aan het varen en te hard in de branding gekomen met als gevolg dat we water langs achter binnen kregen door de golven. Opeens stonden we tot aan onze knieën in het water in de boot. Dan maar het anker uitgegooid en eerst alle apparatuur proberen zo droog mogelijk te krijgen en dan beginnen pompen, met wat voor handen was. Lees : een kapotte emmer en een lege frigobox waar we eerst de inhoud hebben uitgehaald. Toen de boot leeg was gemaakt realiseerden we ons dat het water al zo hard was teruggetrokken (het was eb), dat we vast zaten op de modderbank. Met andere woorden, we moesten wachten tot het terug vloed was, zijnde zes uur later. Toch werd er vanuit het kamp een "reddingsactie" op poten gezet om ons te komen halen en tegen half 1 's nachts stonden er 3 mensen op een modderslee voor ons. Daarop hebben Goele en ik besloten om terug naar het kamp te keren langs het mangrovebos. Helaas voor ons zaten daar wel duizend muggen. Om naar het kamp terug te keren moesten we nog wel door de modderige kreek waar de boot in lag. Door de kreek gewaad, maar de modder kwam toch wel tot aan mijn middel, was wel even stress. De "douche" in het kamp (lees : een emmer water die je over je kan gieten) deed wel meer dan deugd, net zoals het dutje in de hangmat erna. De volgende dag zouden we gaan moddersleeën. Het strand aan het kamp is geen zandstrand maar een modderbank van klei. Dit betekent dat je daar niet op kan staan want anders zak je tot je middel in de modder. De enige manier om je te verplaatsen is ofwel op handen en knieën of op en houten plank, waarbij je je dan voortbeweegt met je handen (=modderslee). Zo moesten we een aantal apparaten gaan halen, de gegevens ervan overzetten op de computer en terug brengen. En wanneer je terugkomt, zie je er nogal slijkerig uit. Ook hierna was de douche weer zaligmakend. Nog een lekkere maaltijd en dan was het tijd om terug naar Paramaribo te keren. En nu is het terug werken geblazen !

Foto's volgen nog.

De tijd vliegt voorbij

Ondertussen zijn we weeral een week verder, maar zoveel spannende dingen zijn er eigenlijk niet gebeurd. Ann en ik hebben terug scooters gehuurd zodat we vlot naar Mariënburg geraken. Daar zijn we begonnen met het opmeten van een oud magazijn en het beschrijven van de voormalige directeurswoning, maar daar kruipt veel tijd in. Verder heb ik nog een bezoek gebracht aan het archief en de bibliotheek van de Stichting Surinaams Museum. Literatuur krijgen was geen probleem, maar het archief (wat dus broodnodig is voor mijn thesis), dat was niet toegankelijk voor het publiek. Maar in een artikel van hun tijdschrift stond in het lang en het breed uitgelegd wat er allemaal over Mariënburg in hun archief zit. Best wel frustrerend, maar waarschijnlijk heb ik wel een oplossing. Verder zijn we nog de workshop van Hanne en Goele, twee andere studenten uit onze groep die op de binnenstad werken, gaan opvrolijken.
Maar de tijd vliegt hier wel voorbij. Nog exact vijf weken en dan moeten we onze laatste presentatie geven.