We zijn net terug van twee dagen Coronie, wat een groot avontuur was. Maar ervoor hebben we uitgebreid mijn verjaardag gevierd. Zaterdagavond waren we naar 't Vat geweest, een café in de stad, waar vaak live muziek wordt gespeeld. Natuurlijk kon Stijn het niet laten om een nummer aan te vragen en jawel hoor, om middernacht schalde "Happy Birthday en a di mi yere yu friyari" door de boxen. Best wel lachen :). Zondag moesten Ann en ik er vroeg uit want we gingen weer op uitstap met Philip Dikland, onze promotor hier, om wat foto's te trekken van de gebouwen die we moeten beschrijven. Toen we terug kwamen was het hele appartement versierd en stond er en leuk zelfgemaakt filmpje op mij te wachten met Hondje in de hoofdrol. Daarna hebben we nog lekker gegeten in de Chinees.
Maandag zijn we dan vertrokken naar Coronie, een district in het westen van Suriname, waar twee jongens (Frédéric en Edo) van de KULeuven (Burgelijk Ingenieur) onderzoek doen voor hun thesis : iets met metingen van een modderbank voor de kust. Normaal werden we tussen 9 en 10 opgehaald aan de universiteit, uiteindelijk was het 11u15... We zitten in Suriname zullen we maar denken. We waren met 5, maar we dachten dat met vier op de achterbank wel zou lukken. Dat was buiten de rijkunsten van onze chauffeur gerekend, ik heb toch een aantal keer mooi met mijn hoofd tegen het plafond gezeten, want ik zat op iemand zijn schoot. Achter een half uur bleek dat er nog een tweede ac hterbank kon uitgeklapt worden, waardoor Stijn en ik uit ons lijden verlost werden. Eens aangekomen in het kamp werden Goele, Joost en ik naar Edo gestuurd die de boot aan het bewaken was. Op de boot moesten een paar kabels van de apparatuur vervangen worden en eer dat alles geïnstalleerd en in orde was, was het tijd om uit te varen. Dat kon alleen wanneer het vloed was. Maar tegen dan was het al pikkedonker. Toen we net buitengevaren waren, bleek dat de GPS het niet meer deed, we besloten om terug te varen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. We waren op de kust af aan het varen en te hard in de branding gekomen met als gevolg dat we water langs achter binnen kregen door de golven. Opeens stonden we tot aan onze knieën in het water in de boot. Dan maar het anker uitgegooid en eerst alle apparatuur proberen zo droog mogelijk te krijgen en dan beginnen pompen, met wat voor handen was. Lees : een kapotte emmer en een lege frigobox waar we eerst de inhoud hebben uitgehaald. Toen de boot leeg was gemaakt realiseerden we ons dat het water al zo hard was teruggetrokken (het was eb), dat we vast zaten op de modderbank. Met andere woorden, we moesten wachten tot het terug vloed was, zijnde zes uur later. Toch werd er vanuit het kamp een "reddingsactie" op poten gezet om ons te komen halen en tegen half 1 's nachts stonden er 3 mensen op een modderslee voor ons. Daarop hebben Goele en ik besloten om terug naar het kamp te keren langs het mangrovebos. Helaas voor ons zaten daar wel duizend muggen. Om naar het kamp terug te keren moesten we nog wel door de modderige kreek waar de boot in lag. Door de kreek gewaad, maar de modder kwam toch wel tot aan mijn middel, was wel even stress. De "douche" in het kamp (lees : een emmer water die je over je kan gieten) deed wel meer dan deugd, net zoals het dutje in de hangmat erna. De volgende dag zouden we gaan moddersleeën. Het strand aan het kamp is geen zandstrand maar een modderbank van klei. Dit betekent dat je daar niet op kan staan want anders zak je tot je middel in de modder. De enige manier om je te verplaatsen is ofwel op handen en knieën of op en houten plank, waarbij je je dan voortbeweegt met je handen (=modderslee). Zo moesten we een aantal apparaten gaan halen, de gegevens ervan overzetten op de computer en terug brengen. En wanneer je terugkomt, zie je er nogal slijkerig uit. Ook hierna was de douche weer zaligmakend. Nog een lekkere maaltijd en dan was het tijd om terug naar Paramaribo te keren. En nu is het terug werken geblazen !
Foto's volgen nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten