Le bon bonbon Napoleon

Ik hou van de snoepjes, maar ik begin een grondige hekel te krijgen aan de persoon zelf, en misschien nog meer aan de liberalen. Ik spreek over het Spanje van de 19de eeuw : een gemiddelde van 3 'regeringen' op een jaar. Seffens begin ik nog voorstander te worden van het vorstelijk absolutisme, al was het maar omdat dat makkelijker leert...
Na dinsdag zit het zwaarste erop en na woensdag is het gedaan met het 8-22 regime. Hoera, hoera.

Et c'est partie!

Absurditeit ten top. De weken voor je examens zelden klaar zijn voor 22u. De avond voor je examen de boeken dicht doen om 19.30. En gezien mijn examen pas om 11u begon kon ik zo eens uitslapen. Het zalige verschil tussen 9.30 of 6.45. Ja man dat deed DEUGD. Tegen 10.45 kom ik aan aan't lokaal, blijkbaar mochten we al binnen voor de prof er was. Zakken en dergelijke mag je gewoon bij je houden. Geen studentenkaart moeten tonen bij afgeven. GSM van de prof die afgaat, en hij neemt nog op ook.
Ik was wel blij dat ik een woordenboek mocht gebruiken. Eerste vraag : kiezen uit 2 thema's, 1 ervan volledig uitwerken (keuze tussen joden, bekeerde joden en Inquisitie in Spanje tijdens de periode van de Katholieke Koningen of De economische gevolgen van de ontdekking van Amerika en de invoer van zilver en goud). Ik ben voor het eerste gegaan. Best wel leuk dat je uit verschillende vragen kan kiezen, maar langs de andere kant, 't kan zo uitgebreid zijn, je zal altijd wel iets vergeten. Vraag 2 waren 5 termen die je moest verklaren. Maar waarom is er een Santa Liga en een Liga Santa. Tedju toch. Anyhow, over het algemeen ging het vrij vlot. Het examen had zo een pak moeilijker kunnen zijn (Pakweg : de buitenlandse politiek van Karel V of Filips II, allé ik had dan een gat in de lucht gesprongen, maar toe ik dat zei, kreeg ik van de rest een rare blik toegeworpen). Daarna op't gemak een tijdje in de zon gezeten (ja 't is hier 23° 's middags) en tegen een uur of 4 terug in gang geschoten. Dinsdag heb ik het volgende : Historia Contemporánea de España. Trouwens de dikste cursus hebben we al achter de kiezen. Allé dik, 87 pagina's (zelfgeschreven dan nog) kan je moeilijk dik noemen vind ik.
Over exact 2 weken ben ik er vanaf. JUIJ!

Naïviteit

Een idee hebben
twijfel
er toch voor gaan, proberen gaat mee
naïeve hoop en verwachtingen
het antwoord
de manier waarop, een mokerslag
pijn en teleurstelling
tranen
weer een desillusie rijker.

*Zucht*

... en gejuich

't Zijn niet alleen frustraties, er zijn ook dingen om naar uit te kijken...

Eerst en vooral : het einde van mijn examens (8/2, helaas wel pas om 19u). Enkele dagen later Micha die mij hier komt bezoeken. Eind februari kom ik nog eens naar België voor een aantal dagen (27/2-3/3) en met Pasen zit ik in Bretagne. Hoe dat komt? Wel Koen heeft een vriend die dierenarts is en niet zo ver van Mont-Saint-Michel woont. En die houdt een feestje bij hem met Pasen en had daarvoor een mail naar Koen gestuurd. En hij had die dan naar mij doorgestuurd, 't is dat Bretagne toch zo dichter bij Sevilla ligt dan Gent hé. :) Ik was aan't twijfelen in't begin, omdat ik het eigenlijk nogal zot vind om daar speciaal voor te komen, maar goed, de prijzen voor een vliegtuigticket vielen goed mee. Het absurde is dat het goedkoper is om naar Brussel te vliegen en dan met de auto te gaan dan naar Parijs te vliegen en dat de TGV te nemen (die is f*cking duur, niet normaal).
Ik heb ook al vakantieplannen voor de grote vakantie. Koen en ik gaan namelijk 2 weken naar Schotland, rondtrekken met de rugzak. Juij !

Iets anders, waarvan ik niet weet of ik het onder frustraties of gejuich moet zetten. Natacha (kotgenote die bij mij op de kamer slaapt) gaat weg in februari in plaats van op't einde van't jaar. Ze mist haar vriend te veel (ok, dat lag er wel vingerdik boven op. Als je elke dag een uur belt ofzo, en dat werkte mij een beetje op de zenuwen) Maar langs de andere kant, ik kwam wel goed met haar overeen, en ik ben benieuwd wie de 2 nieuwe kotgenoten gaan worden. We zien wel...

Frustraties...

Eindelijk heb ik nog eens een gaatje gevonden om hier iets neer te pennen. De voorbije weken zijn druk geweest. Er moet namelijk gestudeerd worden. Vrijdag heb ik mijn eerste examen, maar tot nu toe heeft het de nodige frustraties opgeleverd, hoewel er zeker nog geen potten gebroken zijn en ik nog steeds mooi op schema zit. Normaal gezien moeten al mijn vakken morgen blokklaar zijn, maar dat heeft bloed, zweet en tranen gekost. 't Is te zeggen : tijdens het jaar heb ik mooi zitten noteren in de les, of beter gezegd, genoteerd wat ik kon. Op sommige momenten lijken mijn notities meer op gatenkaas dan op wat anders. Dus vraag ik vriendelijk aan een aantal Spanjaarden of ik hun notities mag kopiëren. Maar dan... Eerst en vooral is dat een doorlopende tekst, die langs geen kanten gestructureerd is. Gewoon volzinnen. Zelfs in het Nederlands kan ik niet in volzinnen noteren. En dan mag ik ook nog eens mijn paleografische kennis bovenhalen : onleesbare geschriften, afkortingen (waarom een x = por is mij een compleet raadsel) en mijn gebrek aan woordenschat om woorden te kunnen 'raden'. Goed, waar heb ik mij tijdens het jaar mee bezig gehouden? Vragen om notities te kopiëren, ze lezen, woorden vragen die ik niet kan lezen en ze op de computer zetten. Toen ik ze aan't overtijpen was had ik wel de indruk dat ik het meeste begreep, allé of toch alle woorden. Maar de voorbije weken heb ik mogen ondervinden dat woorden begrijpen nog niet hetzelfde betekent als een volledige zin.
Waar heb ik mij de afgelopen 2 weken mee bezig gehouden? Die notities omvormen tot iets gestructureerd. Nu, het grootste document dat ik op de computer had staan waren 40 pagina's. Dus ik dacht, oh dat moet wel lukken. Ware het niet dat ik soms een half uur op een paragraaf kon staren om het te begrijpen, en ik verzeker je, vooruit gaan aan 3 pagina's per uur is FRUSTREREND. Ik ben vooral blij dat de hoeveelheden hier zo wat de helft of minder zijn dan in Gent, want ik doe er even lang over als in Gent.
Het absurde was, de vakken waarvan ik dacht dat ze traag zouden gaan, gingen vlot en omgekeerd. Zo voor Historia Moderna de España. Voor een deel hetzelfde als Vroegmoderne in Gent. We hebben gezien van de Reyes Católicos tot en met Filips II (wat dus de helft is van een semester in Gent). Zeker omdat Karel V en Filips II de periode is die mij het meest interesseert, dacht ik dat dat vlot zou moeten gaan. Maar helaas, ik heb de cursus van vroegmoderne hier op de computer staan, en sommige dingen ging ik dan daar in zoeken. Ik was ook verontwaardigd dat de Opstand van de Nederlanden amper anderhalve pagina in beslag nam, dus wou ik daar meer over opzoeken. En ja dan gaat dat traag... Het feit dat ik ook nog les had de afgelopen 2 weken maakte het er ook niet gemakkelijker op. Ja ok, ik heb maar 3 uur les per dag, maar in de blok zijn dat er 3 te veel. Het voordeel is wel, ik begin om 8u, dus ik zat vroeg in de bib. Maar het is echt niet leuk om dagen van 8-23u te kloppen.
Ik vraag mij trouwens af of blok een Belgisch concept is. Sinds na de kerstvakantie ben ik bezig met blokken, maar mijn kotgenoten zijn nog mooi van't leven aan't genieten. Even concreet, in het weekend zit ik nu om 8u15 achter mijn bureau. Tot 12u is het hier gewoon muisstil, want ze slapen nog. 's Middags kijken ze nog naar een filmpje en daarna gaan ze naar't stad. En ik, ik zit te blokken. Hetzelfde met de Spanjaarden. Maandag na de les vroeg ik aan Marta wat ze ging doen (in de hoop dat het studeren in de bib zou zijn). Ah, we gaan eerst naar't stad, en daarna bij mij thuis eten. Kom je niet mee? Ik moet studeren! Ach kom mee. Uiteindelijk zijn ze niet naar 't stad gegaan en ben ik wel meegegaan. We hebben chinees gegeten :) Na het eten heb ik mij daar achter mijn boeken gezet, terwijl zij en Dani filmpjes op youtube aan't kijken waren...
Het concept hoeveelheid is hier ook duidelijk verschillend. Mijn "dikste" cursus (herwerkte lesnotities dus) zijn 87 pagina's. Vanmorgend ik tegen Amandine : Whaa, mijn dikste cursus heeft 87 pagina's (maar met de intentie, zo weinig). Een beetje later komt er een vriendin van haar, en Amandine stelt me voor : Da's Anne, die is nu aan't studeren omdat ze een cursus van zoveel pagina's heeft. Voor hen is dat dus veel. Voor mij is dat, euhm, weinig.
Op dit moment mis ik Gent best wel : met z'n allen gezellig in de bib zitten blokken, samen pauze nemen, naar de Brug gaan, ... Nooit gedacht trouwens dat ik zou zeggen dat ik de Brug zou missen. Aanschuiven, kiezen, je voeten onder tafel schuiven, eten en je plateau wegzetten. Wat een luxe.'t Is niet zo leuk om om 23u nog te moeten beginnen koken. Het dichtstbijzijnde studentenresto is op een half uur fietsen van hier, dus ja.
Oh ja, nog iets anders. Mijn taak, waar ik zoveel tijd en moeite in heb gestoken, staat niet eens op punten. *zucht*
Maar gelukkig zijn er ook dingen om naar uit te kijken :)

Kluizenaar

De eenzaamheid en het kluizenaarsbestaan dat hier sinds woensdag aan de gang was heeft me dan toch iets opgeleverd. Mijn taak, voor "Orígenes y desarrollo de Andalucía Moderna" is AF. Juij ! De opdracht was een paper van 10-15 pagina's over een onderwerp naar keuze dat met het vak te maken heeft. In mijn geval Vlamingen in Sevilla in de 16de en 17de eeuw. Ik heb 12 pagina's oftewel 5000 woorden. Hoeveel woorden moet mijn bachelorproef zijn? 10 000. De helft hebben we al achter de kiezen.

Vanaf morgen is het blokken geblazen, hoewel ik nog 2 weken les heb. Mijn examenrooster ziet er zo uit :

25/1 Historia moderna de España
29/1 Historia contemporánea de España
30/1 Español nivel 2
4/2 Modelos Intelectuales : del Humanismo a las Luces y pensamiento político en la edad moderna
8/2 Orígenes y desarrollo de Andalucía moderna

Mägo de Oz

Ik heb een nieuwe groep ontdekt - Dank je Koen- : Mägo de Oz. Spaanse folkmetal of wat had u gedacht?!
2 songteksten volgen, de vertaling zal ooit wel eens komen, nu ben ik een beetje te moe.

Sin ti sería silencio

Desde que no estás
el escenario duerme
sólo con tu voz despertará

Si pudieras ver
lo mucho que me faltas
mi guitarra se ha muerto de pie

Cada noche es un acto de amor
y el concierto se hace una cama
pero faltas tú, tu respiración
es la nana que me calma

Sin ti sería silencio
sin ti se muere mi voz
sin ti tiritan de frío
los sueños de cada canción

Porque si no estás
quien me va a curar
de mi soledad
porque sin tu voz
no me curaré, hoy quiero cantar

Desde que no estás
los minutos se hacen horas
la derrota silba una canción

Dime dónde estás
necesito que tus manos
maten mis miedos al aplaudir

Cada noche yo te imagino aquí
regalándome tu mirada
abrazándome con brazos de luz
tu sonrisa era mi almohada

Dile a las estrellas
ahora que eres eternidad
que te busque un buen sitio
una buena localidad

Necesito oírte
necesito que tu voz
nunca se borre de mi ser

Sin ti sería silencio
sin ti se muere mi voz
sin ti tiritan de frío
los sueños de cada canción

Porque si no estás
quien me va a curar
de mi soledad
porque sin tu voz
no podré escuchar a un ángel cantar

El espíritu del bosque

Soy la magia, soy la luz
un instante de eternidad
la puerta abierta al más allá
si duermes me verás

Si has llegado hasta aquí
cuídate de morir sin antes dejar
terminados todos tus sueños
la vida es para luchar

Daarheen en weer terug

Mijn week in België was super, achteraf gezien mss een beetje te kort, maar goed. Het deed deugd om mensen terug te zien. Zondag in de koekenstad rondgelopen met Koen (en mij geërgerd aan het algemeen Antwerps). Maandag met papa naar't stad gegaan en ook ff langs de zeevaartschool gepasseerd. 's Avonds nog bij Kenneth en Maaike binnengesprongen. Dinsdag met mama naar't stad gegaan en 's avonds gaan kolonisten met Micha, Kris en Kevin. Woensdag aangezet naar Gent tot vrijdag. Iedereen terugzien in Gent deed zó ongelofelijk veel deugd, je kan het niet geloven. Vrijdag heb ik West-Vlaanderen doorkruist met het openbaar vervoer om naar mijn grootouders te gaan (Nieuwpoort) en daarna naar Dadizele. Een werkje van lange adem : Gent-Oostende (trein), Oostende-Nieuwpoort (tram), Nieuwpoort-Oostende (tram), Oostende-Kortrijk (trein), Kortrijk-Dadizele (auto). Ook hier was't super om iedereen terug te zien.

Maandag (24/12) vertrokken Koen en ik dan met ons tweetjes naar Sevilla. We hadden het kot voor ons alleen gezien Natacha en Amandine allebei in Frankrijk zitten tot en met de 8ste. Wanneer we aankomen zien we dat ze op de hoek van de straat een buurtfeestje aan het houden zijn. Wanneer we boodschappen willen doen roepen ze naar ons : "he moet je een pintje hebben" ze mij blijkbaar herkend (ok zo moeilijk ben ik nu ook niet te herkennen ;)). En ze nodigden ons uit om mee te eten : koteletjes, paella, ... Zoiets zou ik me niet in België kunnen voorstellen. Daar even gebleven en dan boodschappen gedaan. 's Avonds hebben we lekker gekookt: lamskoteletjes met bloemkool, broccoli en gratin en chocolademousse als dessert. Dit vergezeld met een paar afleveringen van "Buiten de Zone". Meer moet dat niet zijn voor een gezellige avond.

's Anderendaags zijn we naar Granada vertrokken. Na 3u op de bus kwamen we aan, maar we hadden geen plan (ja, het 'plannetje' van mijn reisgids) en we wisten niet goed waar ons hotelletje lag. We wisten dat het in het centrum lag, en dat we bus 3 moesten nemen om in het centrum te geraken. Op de bus werden we aangesproken door een hippie-achtig iemand die zijn wiet aan ons wou proberen kwijt te geraken. Maar gelukkig voor ons wist hij waar het was, al zijn we dat achteraf pas teweten gekomen, want we vertrouwden het niet zo, en hebben eerst nog wat in't centrum rondgelopen. Daarna hebben we iets gegeten in't stad. De volgende dag stond het Alhambra op het programma. Ik had tickets op voorhand gekocht via internet en dat papier afgeprint, maar ineens realiseerde ik mij dat mijn bankkaart nog in Sevilla lag (ik dacht dat ik die niet nodig zou hebben),op dat papier stond dat die kaart nodig was om de tickets af te halen. Stress dus. Maar goed, we zouden wel zien. We hadden namiddagtickets dus gingen we eerst nog wat rondlopen in de stad. We komen buiten : shit het regent, en niet lichtjes. Nu ja, Granada in de regen, het heeft wel iets. We zijn door het Albaycin gestapt. De oude Moorse wijk, met theehuisjes, pita-zaken dat het geen naam heeft en van die leuke snuisterwinkeltjes. Maar het gaat er vrij steil naar boven, bij sommige stukken is de koppenberg er niets bij volgens Koen. Op een bepaald punt kwamen we op een pleintje, waar we een schitterend uitzicht hadden op het Alhambra. Helaas in de regen. Opweg naar beneden vinden we iets waar we even kunnen opdrogen en ontbijten. Gelukkig is er ook openbaar vervoer en zijn er zelfs speciale Alhambra-busjes :)

Bovengekomen reppen we ons naar de loketten, de vingers kruisend. Gelukkig is er geen probleem, mijn identiteitskaart en dat blad zijn in orde. We hebben de tickets. Maar het is nog maar 12.30 en we mogen pas binnen vanaf 14.00 en een café is er niet echt.

Het Alhambra is echt schitterend. De patio's, de tuinen, het uitzicht dat je vanop de torens over de stad en de Sierra Nevada hebt. Onbeschrijfelijk gewoon. Het moet volgens mij nog mooier zijn in de zon, helaas hebben wij het in de regen moeten doen. We hebben er toch een drie-tal uur in rondgewandeld, en daarna terug naar het hotel, verlangend naar een warme douche, natte kleren zijn toch ook niet alles. *Flashback naar Lissabon met de VGK*.

De volgende dag was het mooi weer en zijn we terug naar dat pleintje boven in het Albaycin gegaan om foto's te trekken en te genieten van het uitzicht. 't Zou zeker niet de laatste keer zijn. Koen had in de reisgids gelezen dat je ook zeker met zonsondergang moet gaan kijken. We besluiten om de Capilla Real te gaan bezoeken : een soort mausoleum voor de Reyes Católicos. Maar eigenlijk stelde het niet zoveel voor, en we hadden een vermoeden dat dat voor de kathedraal ook zo zou zijn, dus hebben we die eigenlijk maar gelaten voor wat ze was. Ze zou toch niet kunnen tippen aan die van Sevilla. Daarna zijn we terug naar boven gegaan om naar de zonsondergang te kijken. dat gaf superfoto's.

's Avonds na het eten zijn we naar zo'n theehuisje gegaan waar we een waterpijp gerookt hebben. Echt in elk theehuisje (en zo zijn er massa's) en in elk winkeltje in het Albaycin kan je waterpijp roken/kopen. De verleiding om er een te kopen was groot, maar langs de andere kant, ik wil er graag zo'n grote en ik vrees dat dat een vliegtuigreis niet gaat overleven dus dat zal zijn voor als ik definitief terug in België ben.

De volgende dag gingen we terug naar Sevilla. We hadden een bus om 12.00 of om 15.30. We besloten om die van 12.00 te nemen, maar we moesten nog om tickets, dus gingen we al vrij vroeg naar opweg. Aanvankelijk wouden we te voet gaan, maar toen we na een half uur stappen zagen dat we eigenlijk nog niet in de helft zaten, besloten we om toch maar de bus te nemen. Maar daar wisten ze ons doodleuk te zeggen dat de bus van 12.00 vol zat (al chance, zo zal later blijken) en die van 15.30 waarschijnlijk ook, maar we moesten even wachten, ze zouden zien wat ze konden doen. Even later kunnen we toch op die van 15.30. We besluiten dan maar om iets te gaan drinken. Wat trouwens schitterend is in Granada, indertijd had Karel V een wet uitgevaardigd die zei dat ze in bars een tapa moesten serveren bij een alcoholische drankje, dit om te vermijden dat mensen dronken zouden worden. Die wet geldt nog altijd (symbolisch) in Granda. Maar dus werkelijk, bij elk alcoholisch drankje krijg je een tapa, en neen dan spreek ik niet over de pindanootjes gelijk bij ons, maar echt een serieuze toast met serrano-ham ofzo. Goed we zaten dus op een terrasje, maar ik zou ik niet zijn zonder iets te vergeten. Ik wil mijn gsm pakken om iets na te kijken, maar ik vind hem niet. Shit, ik ben hem in het hotel vergeten. Snel betalen en op de bus springen richting stad. Daar aangekomen vraag ik of ze mijn gsm gevonden hebben. Ze zeggen van niet, en dat de kamer al gekuist is, maar ik krijg toch de sleutel om nog even te gaan kijken. Koen had ondertussen naar mijn gsm proberen te bellen, maar die kreeg mijn antwoordapparaat. Plots roepen ze mij om te zeggen dat ze mijn gsm toch gevonden hebben. Oef, chance, maar again : typisch ik...

Zaterdag hebben we nog het Real Alcazar gedaan in Sevilla, maar vergeleken met het Alhambra is dat klein bier. Zondag hebben we luilekkerdag gehouden en ons in de zetel genesteld met een paar filmpjes.

Maandag : oudjaar. Eerst een poging gedaan om naar de Carrefour te gaan, omdat ik gist nodig had om brood te bakken en dat hebben ze nergens anders dan in Carrefour. Aanvankelijk gingen we naar die van Camas, wat op 10minuten met de auto is, maar gezien Natacha in Frankrijk is ging dat dus niet. Hop op zoek naar een andere Carrefour. Eerst met de fiets naar 't stad om daar dan de bus te pakken waar ik een half uur op moest zitten. Ik 'haat' Carrefour. Veel te groot naar mij zin. Ik heb er 2u in zitten rondlopen om alles te vinden, gene zever. Voor oudjaar zelf hadden we niet zoveel plannen. We zouden in't stad iets eten en dan wel zien. In de vroege vooravond vat ik nog het plan op om koekjes te bakken, helaas, bij ze uit de over te halen verbrand ik mijn vinger (nee 't is niet erg). Goed een beetje later vertrekken we naar't stad. Maar die is gelijk doods. De straten waar de tafeltjes anders tot op straat staan, zijn nu doods en verlaten. Na veel moeite vinden we eindelijk iets om te eten. Daarna trekken we terug de stad in, maar alles blijft even doods. We gaan naar Plaza Nueva (de 'grote markt'). Onderweg komen we enkele kraampjes tegen waar je "uvas de suerte" kan kopen. Dit is een traditie in Spanje. Wanneer de klok 12u slaat moet je op elke klokslag een druif eten, voor geluk het volgende jaar. Tegen kwart voor 12 stroomt de Plaza Nueva vol, iedereen met z'n fles cava en z'n druiven. Sommigen met enkele vuurpijlen, maar ze zijn daar toch wel goe zot om dat midden in de massa af te steken. 12u : aftellen geblazen. 00.30, iedereen is terug weg. Rare jongens die Spanjaarden. We besluiten maar om te voet naar huis te gaan. Baaizwaai 2007, maar ik was eigenlijk een beetje teleurgesteld. Ik had er meer van verwacht. Achteraf (vandaag dus) kreeg ik te horen dat eigenlijk alles pas vanaf 1.00 open gaat. *zucht*.

Nieuwjaar hebben we eigenlijk ook al filmkijkend door gebracht, maar 't was gezellig. Iets minder leuk was dat de wekker vanmorgend om 04.30 afging. Koen had namelijk om 05.15 de bus naar de luchthaven en hij moest nog in het centrum geraken.

't Waren twee ongelofelijk zalige weken en ik heb er superhard van genoten. 't Is wreed lastig om nu aan mijn blok te beginnen. Vandaag was de kwakkelstart, morgen vliegen we er hopelijk vollen bak tegen aan. 't Is hier ook een beetje eenzaam, iedereen die ik ken zit thuis (lees : niet in Sevilla, ook mijn Spaanse vrienden). Maar goed, mss is dat net bevorderlijk voor mijn blokcapaciteiten.

Oh ja en aan iedereen die hier passeert : Een fantastisch 2008 toegewenst!