Daarheen en weer terug

Mijn week in België was super, achteraf gezien mss een beetje te kort, maar goed. Het deed deugd om mensen terug te zien. Zondag in de koekenstad rondgelopen met Koen (en mij geërgerd aan het algemeen Antwerps). Maandag met papa naar't stad gegaan en ook ff langs de zeevaartschool gepasseerd. 's Avonds nog bij Kenneth en Maaike binnengesprongen. Dinsdag met mama naar't stad gegaan en 's avonds gaan kolonisten met Micha, Kris en Kevin. Woensdag aangezet naar Gent tot vrijdag. Iedereen terugzien in Gent deed zó ongelofelijk veel deugd, je kan het niet geloven. Vrijdag heb ik West-Vlaanderen doorkruist met het openbaar vervoer om naar mijn grootouders te gaan (Nieuwpoort) en daarna naar Dadizele. Een werkje van lange adem : Gent-Oostende (trein), Oostende-Nieuwpoort (tram), Nieuwpoort-Oostende (tram), Oostende-Kortrijk (trein), Kortrijk-Dadizele (auto). Ook hier was't super om iedereen terug te zien.

Maandag (24/12) vertrokken Koen en ik dan met ons tweetjes naar Sevilla. We hadden het kot voor ons alleen gezien Natacha en Amandine allebei in Frankrijk zitten tot en met de 8ste. Wanneer we aankomen zien we dat ze op de hoek van de straat een buurtfeestje aan het houden zijn. Wanneer we boodschappen willen doen roepen ze naar ons : "he moet je een pintje hebben" ze mij blijkbaar herkend (ok zo moeilijk ben ik nu ook niet te herkennen ;)). En ze nodigden ons uit om mee te eten : koteletjes, paella, ... Zoiets zou ik me niet in België kunnen voorstellen. Daar even gebleven en dan boodschappen gedaan. 's Avonds hebben we lekker gekookt: lamskoteletjes met bloemkool, broccoli en gratin en chocolademousse als dessert. Dit vergezeld met een paar afleveringen van "Buiten de Zone". Meer moet dat niet zijn voor een gezellige avond.

's Anderendaags zijn we naar Granada vertrokken. Na 3u op de bus kwamen we aan, maar we hadden geen plan (ja, het 'plannetje' van mijn reisgids) en we wisten niet goed waar ons hotelletje lag. We wisten dat het in het centrum lag, en dat we bus 3 moesten nemen om in het centrum te geraken. Op de bus werden we aangesproken door een hippie-achtig iemand die zijn wiet aan ons wou proberen kwijt te geraken. Maar gelukkig voor ons wist hij waar het was, al zijn we dat achteraf pas teweten gekomen, want we vertrouwden het niet zo, en hebben eerst nog wat in't centrum rondgelopen. Daarna hebben we iets gegeten in't stad. De volgende dag stond het Alhambra op het programma. Ik had tickets op voorhand gekocht via internet en dat papier afgeprint, maar ineens realiseerde ik mij dat mijn bankkaart nog in Sevilla lag (ik dacht dat ik die niet nodig zou hebben),op dat papier stond dat die kaart nodig was om de tickets af te halen. Stress dus. Maar goed, we zouden wel zien. We hadden namiddagtickets dus gingen we eerst nog wat rondlopen in de stad. We komen buiten : shit het regent, en niet lichtjes. Nu ja, Granada in de regen, het heeft wel iets. We zijn door het Albaycin gestapt. De oude Moorse wijk, met theehuisjes, pita-zaken dat het geen naam heeft en van die leuke snuisterwinkeltjes. Maar het gaat er vrij steil naar boven, bij sommige stukken is de koppenberg er niets bij volgens Koen. Op een bepaald punt kwamen we op een pleintje, waar we een schitterend uitzicht hadden op het Alhambra. Helaas in de regen. Opweg naar beneden vinden we iets waar we even kunnen opdrogen en ontbijten. Gelukkig is er ook openbaar vervoer en zijn er zelfs speciale Alhambra-busjes :)

Bovengekomen reppen we ons naar de loketten, de vingers kruisend. Gelukkig is er geen probleem, mijn identiteitskaart en dat blad zijn in orde. We hebben de tickets. Maar het is nog maar 12.30 en we mogen pas binnen vanaf 14.00 en een café is er niet echt.

Het Alhambra is echt schitterend. De patio's, de tuinen, het uitzicht dat je vanop de torens over de stad en de Sierra Nevada hebt. Onbeschrijfelijk gewoon. Het moet volgens mij nog mooier zijn in de zon, helaas hebben wij het in de regen moeten doen. We hebben er toch een drie-tal uur in rondgewandeld, en daarna terug naar het hotel, verlangend naar een warme douche, natte kleren zijn toch ook niet alles. *Flashback naar Lissabon met de VGK*.

De volgende dag was het mooi weer en zijn we terug naar dat pleintje boven in het Albaycin gegaan om foto's te trekken en te genieten van het uitzicht. 't Zou zeker niet de laatste keer zijn. Koen had in de reisgids gelezen dat je ook zeker met zonsondergang moet gaan kijken. We besluiten om de Capilla Real te gaan bezoeken : een soort mausoleum voor de Reyes Católicos. Maar eigenlijk stelde het niet zoveel voor, en we hadden een vermoeden dat dat voor de kathedraal ook zo zou zijn, dus hebben we die eigenlijk maar gelaten voor wat ze was. Ze zou toch niet kunnen tippen aan die van Sevilla. Daarna zijn we terug naar boven gegaan om naar de zonsondergang te kijken. dat gaf superfoto's.

's Avonds na het eten zijn we naar zo'n theehuisje gegaan waar we een waterpijp gerookt hebben. Echt in elk theehuisje (en zo zijn er massa's) en in elk winkeltje in het Albaycin kan je waterpijp roken/kopen. De verleiding om er een te kopen was groot, maar langs de andere kant, ik wil er graag zo'n grote en ik vrees dat dat een vliegtuigreis niet gaat overleven dus dat zal zijn voor als ik definitief terug in België ben.

De volgende dag gingen we terug naar Sevilla. We hadden een bus om 12.00 of om 15.30. We besloten om die van 12.00 te nemen, maar we moesten nog om tickets, dus gingen we al vrij vroeg naar opweg. Aanvankelijk wouden we te voet gaan, maar toen we na een half uur stappen zagen dat we eigenlijk nog niet in de helft zaten, besloten we om toch maar de bus te nemen. Maar daar wisten ze ons doodleuk te zeggen dat de bus van 12.00 vol zat (al chance, zo zal later blijken) en die van 15.30 waarschijnlijk ook, maar we moesten even wachten, ze zouden zien wat ze konden doen. Even later kunnen we toch op die van 15.30. We besluiten dan maar om iets te gaan drinken. Wat trouwens schitterend is in Granada, indertijd had Karel V een wet uitgevaardigd die zei dat ze in bars een tapa moesten serveren bij een alcoholische drankje, dit om te vermijden dat mensen dronken zouden worden. Die wet geldt nog altijd (symbolisch) in Granda. Maar dus werkelijk, bij elk alcoholisch drankje krijg je een tapa, en neen dan spreek ik niet over de pindanootjes gelijk bij ons, maar echt een serieuze toast met serrano-ham ofzo. Goed we zaten dus op een terrasje, maar ik zou ik niet zijn zonder iets te vergeten. Ik wil mijn gsm pakken om iets na te kijken, maar ik vind hem niet. Shit, ik ben hem in het hotel vergeten. Snel betalen en op de bus springen richting stad. Daar aangekomen vraag ik of ze mijn gsm gevonden hebben. Ze zeggen van niet, en dat de kamer al gekuist is, maar ik krijg toch de sleutel om nog even te gaan kijken. Koen had ondertussen naar mijn gsm proberen te bellen, maar die kreeg mijn antwoordapparaat. Plots roepen ze mij om te zeggen dat ze mijn gsm toch gevonden hebben. Oef, chance, maar again : typisch ik...

Zaterdag hebben we nog het Real Alcazar gedaan in Sevilla, maar vergeleken met het Alhambra is dat klein bier. Zondag hebben we luilekkerdag gehouden en ons in de zetel genesteld met een paar filmpjes.

Maandag : oudjaar. Eerst een poging gedaan om naar de Carrefour te gaan, omdat ik gist nodig had om brood te bakken en dat hebben ze nergens anders dan in Carrefour. Aanvankelijk gingen we naar die van Camas, wat op 10minuten met de auto is, maar gezien Natacha in Frankrijk is ging dat dus niet. Hop op zoek naar een andere Carrefour. Eerst met de fiets naar 't stad om daar dan de bus te pakken waar ik een half uur op moest zitten. Ik 'haat' Carrefour. Veel te groot naar mij zin. Ik heb er 2u in zitten rondlopen om alles te vinden, gene zever. Voor oudjaar zelf hadden we niet zoveel plannen. We zouden in't stad iets eten en dan wel zien. In de vroege vooravond vat ik nog het plan op om koekjes te bakken, helaas, bij ze uit de over te halen verbrand ik mijn vinger (nee 't is niet erg). Goed een beetje later vertrekken we naar't stad. Maar die is gelijk doods. De straten waar de tafeltjes anders tot op straat staan, zijn nu doods en verlaten. Na veel moeite vinden we eindelijk iets om te eten. Daarna trekken we terug de stad in, maar alles blijft even doods. We gaan naar Plaza Nueva (de 'grote markt'). Onderweg komen we enkele kraampjes tegen waar je "uvas de suerte" kan kopen. Dit is een traditie in Spanje. Wanneer de klok 12u slaat moet je op elke klokslag een druif eten, voor geluk het volgende jaar. Tegen kwart voor 12 stroomt de Plaza Nueva vol, iedereen met z'n fles cava en z'n druiven. Sommigen met enkele vuurpijlen, maar ze zijn daar toch wel goe zot om dat midden in de massa af te steken. 12u : aftellen geblazen. 00.30, iedereen is terug weg. Rare jongens die Spanjaarden. We besluiten maar om te voet naar huis te gaan. Baaizwaai 2007, maar ik was eigenlijk een beetje teleurgesteld. Ik had er meer van verwacht. Achteraf (vandaag dus) kreeg ik te horen dat eigenlijk alles pas vanaf 1.00 open gaat. *zucht*.

Nieuwjaar hebben we eigenlijk ook al filmkijkend door gebracht, maar 't was gezellig. Iets minder leuk was dat de wekker vanmorgend om 04.30 afging. Koen had namelijk om 05.15 de bus naar de luchthaven en hij moest nog in het centrum geraken.

't Waren twee ongelofelijk zalige weken en ik heb er superhard van genoten. 't Is wreed lastig om nu aan mijn blok te beginnen. Vandaag was de kwakkelstart, morgen vliegen we er hopelijk vollen bak tegen aan. 't Is hier ook een beetje eenzaam, iedereen die ik ken zit thuis (lees : niet in Sevilla, ook mijn Spaanse vrienden). Maar goed, mss is dat net bevorderlijk voor mijn blokcapaciteiten.

Oh ja en aan iedereen die hier passeert : Een fantastisch 2008 toegewenst!