Voltzberg en Raleighvallen

Met wat vertraging, omdat het terug nogal druk was de afgelopen dagen, een verslag van ons tripje naar de Raleighvallen en de Voltzberg.

Dag 1 : Vertrek

Iets over 7 worden we opgepikt met een mini-busje om naar Witagron te gaan, een dorpje aan de Coppenamerivier op vier uur rijden van Paramaribo. Eerst gaat het richting Zanderij voor een korte tussenstop met ontbijt om dan via de bauxietwegen naar Witagron te gaan. Daar stapten we over op een koriaal die ons na 2u30 varen bracht tot op ons eiland aan een stroomversnelling. Onze locatie was super. Een gigantische hut met twee verdiepen waar wij een plekje mochten zoeken om onze hangmat op te hangen, met zicht op de rivier. In de bomen rond het kamp zitten schattige doodskopaapjes. Nadat we geïnstalleerd waren gingen we een wandeling rond het eiland doen waarbij we al te weten kwamen dat het regenwoud echt wel een supermarkt is. De douche in de rivier deed daarna meer dan deugd en de avond werd afgesloten met een optreden van de Raleigh Boyz.

Dag 2 : de Voltzberg

Na een stevig ontbijt vertrokken we richting Voltzberg. Eerst vijf minuutjes met de boot en daarna alles te voet. Om bij de Voltzberg te geraken moesten we eerst ongeveer zeven km door de jungle stappen, wat traag vooruit ging. Veel dieren hebben we helaas niet gezien : een slang en een hoop parasolmieren. Daarna begon de klim van deze granieten bult. Het was best wel vermoeiend, maar het uitzicht op de top maakte alles goed. Na een goede picnic keerden we terug naar het kamp om een plonsje in de rivier te nemen. Bij iedereen was tegen dan de pijp wel uit.

Dag 3 : Moedervallen

Voor de derde dag stond er een kleine wandeling geprogrammeerd naar de moedervallen. Eerst weer vijf minuten met de boot om dan een uurtje te stappen en een prachtig zicht te hebben op de watervallen. Bij het terugkeren werd ik aangeduid tot gids dus daar stond ik dan mooi met een machete te zwaaien. :) De namiddag kon kort samengevat worden : chillen in de stroomversnelling.

Dag 4 : Terug naar de stad

Na het ontbijt was het dan helaas tijd om terug naar huis te gaan met de boot en de bus. 's Avonds zijn we wel nog naar de film geweest : Unstoppable.

Het was een tripje dat echt wel de moeite waard was. Foto's volgen later.

Even rust

De voorbije week was weer ongelofelijk druk. Zaterdag kwamen er nog twee promotoren uit België aan voor begeleiding met het oog op onze eindpresentatie. Zondag hebben we dan eerst de toer van Commewijne gedaan, zodat onze promotoren een beetje wisten waar het over ging. Daarna was het volle bak werken tot aan de eindpresentatie van gisteren waarbij het concept slaap soms doelbewust genegeerd werd. De opkomst was iets minder dan verwacht, maar zeker niet slecht te noemen. We hebben positieve reacties gekregen op onze presentatie en de discussie die achteraf ontstond was ook wel nuttig. Hoewel het werk er nu voor het grootste deel opzit hebben we nog wel wat dingen te doen voor we vertrekken. Morgen moeten Ann en ik uit ons appartementje, het was namelijk voor de laatste week al verhuurd voor wij besloten hadden om naar Suriname te komen. Dus dat wordt straks al onze spullen bijeen zoeken. Daarnaast moeten er nog enkele dingen afgerond worden en moeten we onze presentatie van gisteren nog wat aanpassen voor onze jury als we terug in België zijn. Zondag vertrekken we dan voor vier dagen naar de jungle. Juij !

Nog een weekje gas geven

Onze workshop vrijdag was best wel een succes en Kai, Ann en ik heb hier positieve commentaar over gekregen wat wel leuk was en we hebben onszelf dat weekend beloond met een dagje Colakreek. Toch staat er ons nog een drukke week te wachten en de afgelopen dagen ware ook goed gevuld. Dit alles met onze laatste presentatie in Suriname in het vooruitzicht over exact een week. Kwestie van iedereen hier op de hoogte te houden hoe ons onderzoek hier verlopen is en waar we nu staan. Met andere woorden : werken afgewisseld met afspraken voor nog meer informatie. Maar er staan ons ook leuke dingen te wachten : we hebben namelijk net een tripje gepland naar het binnenland, de Raleighvallen en de Voltzberg zullen we met onze eigen ogen kunnen aanschouwen. Soit, nog een weekje volle bak gas geven en dan nog genieten van de laatste dagen die ons hier nog resten voor we terugkeren naar een diepvries. :)

Werk²

Sinds mijn vorige post is het serieus druk geweest met onze workshop vrijdag in het vooruitzicht en twee weken later onze laatste presentatie hier. Met de regelmaat van de klok hebben we nog afspraken met mensen en af en toe zitten er eens echt zotte dagen tussen. Vrijdag zijn onze projectcoördinatoren Bram en Sigrid hier aangekomen en samen met hen zijn we zaterdag op uitstap geweest naar de plantage Rust en Werk : hier wordt vooral aan veeteelt gedaan maar ook aquacultuur (garnalen). Dit alles onder leiding van dhr. Van Alen. Een kwikke zeventiger die de plantage uitoefent als hobby, want hij heeft een betonbedrijf in de stad. In een aanhangwagen van de tractor hebben we een fractie van zijn plantage gezien en daarna daar een lekkere maaltijd genuttigd. Ergens vorige week ben ik er in geslaagd op zowel photoshop als indesign op mijn mini-laptopje te installeren en tot mijn grote verbazing lukt dat wel aardig. Hoewel photoshoppen op een 10-inch scherm allesbehalve comfortabel is, ben ik er wel in geslaagd om er iets deftigs van te maken : een inplantingsplan overtekenen. En sinds een kwartier is de presentatie voor de workshop min of meer af in indesign. JUIJ.

Maandag was zo één van die zotte dagen. 's Morgens hadden we een afspraak op Mariënburg met een bioloog. Op Mariënburg staan namelijk redelijk wat oude bomen die mee bij het geheel horen, maar onze kennis van tropische bomen is nihil. Dus wat hulp was meer dan welkom. Daarna kwam Kai op het lumineuze idee om onze uitnodiging voor de workshop als een advertentie in de krant te zetten. Iets wat in België niet echt indenkbaar is, niet in het minste om wille van het kostenplaatje, maar voor een goeie 20 euro (nog te delen door zes mensen) staat er een advertentie in de krant. Zo gezegd, zo gedaan. Daarna wilden we nog langs een andere journalist gaan, om hem uit te nodigen voor de workshop, kwestie van Artesis hier nog wat meer naambekendheid te geven. Maar die had het erg druk en stelde voor dat we een paar uur later zouden terugkomen. Dan was er een liveshow (waar we niet op zouden komen) op tv en had hij wat meer tijd. Ondertussen zijn we dan ook iets gaan eten. En dat was ver het beste van wat ik tot nu toe in Suriname heb gegeten : hotpot ofwel fondu op z'n Chinees. Men stelle zich voor een klein gasbekken met daarop een kom met een pikante en een gewone bouillon. Daarrond : rauw vlees, tofu, noedels, champignons, ... Het is de bedoeling dat je die allemaal in de bouillon gooit, even laat koken en dan opeet. Hemels gewoon. Na ons buikje rond gegeten te hebben zijn we dan terug naar het tvstation gekeerd om in het publiek van een nogal amateurisische liveshow terecht te komen : Monday Live op STVS. Daarna was het tijd om huiswaarts te keren.

Ook dinsdag was een zotte dag. 's Morgens zijn we naar SAB geweest : het bedrijf dat hier rum produceert om hun mening eens te horen over ons idee om terug een rumdistilleerderij op Mariënburg neer te zetten. En hun mening was positief, wat wel fijn was. Ze zouden er zelfs met de directeur over praten. Stel je voor. Daarna zijn we nog naar het openluchtmuseum op Nieuw-Amsterdam geweest om daar eens met de directeur te praten. Ik stelde me een man van rond de vijftig voor, maar niets was minder waar. Voor mij stond een jonge kerel, ik schat hem hoogstens dertig. Echt een zalige mens, die uiteindelijk ook wel achter onze ideeën staat. Dus met een smile tot achter onze oren keerden we naar huis terug.

Vandaag was het echt werken geblazen. Er moet nog vanalles in orde gebracht worden tegen vrijdag en aangezien morgen een feestdag (Srefidensi of onafhankelijkheidsdag, 35 jaar zijn ze onafhankelijk) is, vergde het wel wat planning (en bij mij de nodige stress, ja ik ben soms een stresskip) om alles geregeld te krijgen. Vooral als dan de printer in de printshop dan ook nog eens "out of order" is. Maar gelukkig is alles in orde gekomen en zal morgen een knutseldag worden voor mij : kaartjes maken, plannen aan elkaar plakken, ... En over exact vier weken sta ik terug op Belgische bodem. De tijd gaat écht snel voorbij, maar ik val in herhaling. 't Is dan ook wel tijd om in mijn nest te kruipen. Slaapwel !

Productiviteit

De laatste dagen ben ik best wel productief geweest, al zeg ik het zelf. :) De verschillende gebouwen die we moeten beschrijven hebben we onder ons drieën verdeeld, wat ongeveer neerkomt op vijf gebouwen per persoon. Die beschrijvingen zijn nu af (allé nu nog doorsturen naar de promotoren en hopen op positieve commentaar), maar ik moet wel zeggen dat ik het geluk had dat ze allemaal min of meer bij elkaar lagen waardoor we ze al allemaal gezien hebben. Kai en Ann moeten nog een gebouw gaan bezoeken. Nu ben ik volop bezig met het archiefmateriaal dat ik voor het vertrek in Nederland opgezocht, te analyseren en te verwerken. Lees : paleografie à volonté, met af en toe het nodige gelach erbij. Het zijn namelijk vrij gedetailleerde inventarissen van de oudste plantage op Mariënburg met de nodige 'spellingsfouten'. Te beginnen met de beschrijving van het land : een stuk, groot 15 akkers beplant met 6303 coffyboomen oud 10 jaar.

Vervolgens wordt er een gebouw beschreven : Een woonhuys van twee verdiepingen, lang 40 en breet met zijn beide galderijen 30 voeten, staande op een suffisante steenen voed, de balken van vierkant mangrohoud beneffens de koppels aan de geevelende en de balken aan de tweede verdieping, beneffens de andere vierkant houd van matagnie, omslagen met copyplanken, de deuren en vensters van waanen. (Mangro, matagnie, waanen en copy zijn houtsoorten, en ja hout word geschreven als "houd")

Daarna komt de volledige inhoud van de woning aan bod genre : 1 tinne waaterkan, een kist met daarin eenige medicamenten : 1 crom en 1 regte chirurgijns schaar, 1 crom en 1 regte insisie messie (=incisiemesje), 1 kast van waanehoud, ...

En tot slot komen de slaven aan bod : nr. 9. Cimba met een houten been - fl. 50, nr. 10. Goliath oud - fl. 100, nr. 19. Jemes - fl. 500, nr. 26. Aero ongeneeselijk - fl. 000, ...

Met andere woorden soms nog wel grappig om te lezen en natuurlijk een schat aan informatie voor mij. Juij, al moet ik een andere schat aan info (in een ander archief) aan mijn neus voorbij laten gaan omdat het niet voor het publiek toegankelijk is wegens de lamentabele fysische toestand waarin het materiaal zich bevindt. Pas als de welbepaalde instelling alles gedigitaliseerd heeft (binnen een jaar of 5??) is het terug voor het publiek toegankelijk. Helaas heb ik via een artikel wel de inventaris gezien en weet ik dat het dus nuttig had geweest. Gelukkig is het correspondentie en hoop ik dat de antwoorden op de brieven wel nog in Nederland voor mij in het archief zullen zitten. Maar dat weet ik pas als ik terugkom.

Mijn verjaardag

En dit hebben mijn kotgenoten in elkaar gestoken voor mijn verjaardag. :)

Coronie in foto's

De foto's staan eigenlijk in omgekeerde volgorde, niet dat het zoveel uitmaakt. De meeste foto's zijn van Stijn zijn hand, aangezien mijn fototoestel het begeven heeft na zijn eerste en laatste zwemles in zeewater. Nog twee dingen die mij zijn bijgebleven : het horizontale verschil tussen eb en vloed is erg groot : 3 à 4 km (ik denk dat dat aan de Belgische kust hoogstens 300 à 500m zal zijn?) en een machtige sterrenhemel. Nog nooit zoveel sterren bij elkaar gezien, maar helaas onmogelijk om op beeld vast te leggen.

Zonsondergang (denk ik)

Zonsopgang vanuit het kamp

Slapen in de hangmat :)

Vanaf het kamp getrokken

Vertrekkensklaar

Het kamp met vloed

Het kamp wanneer het vloed is

Bij schemering in de boot

Hanne is gaan moddersleeën

Een vissersboot met een blauwe bash als zeil

Het "zeewaardige" bootje

Rare krab met 1 schaar

Het strand bij eb

Hondje gaat ook mee naar Coronie :)

Ontspanning en avontuur

We zijn net terug van twee dagen Coronie, wat een groot avontuur was. Maar ervoor hebben we uitgebreid mijn verjaardag gevierd. Zaterdagavond waren we naar 't Vat geweest, een café in de stad, waar vaak live muziek wordt gespeeld. Natuurlijk kon Stijn het niet laten om een nummer aan te vragen en jawel hoor, om middernacht schalde "Happy Birthday en a di mi yere yu friyari" door de boxen. Best wel lachen :). Zondag moesten Ann en ik er vroeg uit want we gingen weer op uitstap met Philip Dikland, onze promotor hier, om wat foto's te trekken van de gebouwen die we moeten beschrijven. Toen we terug kwamen was het hele appartement versierd en stond er en leuk zelfgemaakt filmpje op mij te wachten met Hondje in de hoofdrol. Daarna hebben we nog lekker gegeten in de Chinees.

Maandag zijn we dan vertrokken naar Coronie, een district in het westen van Suriname, waar twee jongens (Frédéric en Edo) van de KULeuven (Burgelijk Ingenieur) onderzoek doen voor hun thesis : iets met metingen van een modderbank voor de kust. Normaal werden we tussen 9 en 10 opgehaald aan de universiteit, uiteindelijk was het 11u15... We zitten in Suriname zullen we maar denken. We waren met 5, maar we dachten dat met vier op de achterbank wel zou lukken. Dat was buiten de rijkunsten van onze chauffeur gerekend, ik heb toch een aantal keer mooi met mijn hoofd tegen het plafond gezeten, want ik zat op iemand zijn schoot. Achter een half uur bleek dat er nog een tweede ac hterbank kon uitgeklapt worden, waardoor Stijn en ik uit ons lijden verlost werden. Eens aangekomen in het kamp werden Goele, Joost en ik naar Edo gestuurd die de boot aan het bewaken was. Op de boot moesten een paar kabels van de apparatuur vervangen worden en eer dat alles geïnstalleerd en in orde was, was het tijd om uit te varen. Dat kon alleen wanneer het vloed was. Maar tegen dan was het al pikkedonker. Toen we net buitengevaren waren, bleek dat de GPS het niet meer deed, we besloten om terug te varen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. We waren op de kust af aan het varen en te hard in de branding gekomen met als gevolg dat we water langs achter binnen kregen door de golven. Opeens stonden we tot aan onze knieën in het water in de boot. Dan maar het anker uitgegooid en eerst alle apparatuur proberen zo droog mogelijk te krijgen en dan beginnen pompen, met wat voor handen was. Lees : een kapotte emmer en een lege frigobox waar we eerst de inhoud hebben uitgehaald. Toen de boot leeg was gemaakt realiseerden we ons dat het water al zo hard was teruggetrokken (het was eb), dat we vast zaten op de modderbank. Met andere woorden, we moesten wachten tot het terug vloed was, zijnde zes uur later. Toch werd er vanuit het kamp een "reddingsactie" op poten gezet om ons te komen halen en tegen half 1 's nachts stonden er 3 mensen op een modderslee voor ons. Daarop hebben Goele en ik besloten om terug naar het kamp te keren langs het mangrovebos. Helaas voor ons zaten daar wel duizend muggen. Om naar het kamp terug te keren moesten we nog wel door de modderige kreek waar de boot in lag. Door de kreek gewaad, maar de modder kwam toch wel tot aan mijn middel, was wel even stress. De "douche" in het kamp (lees : een emmer water die je over je kan gieten) deed wel meer dan deugd, net zoals het dutje in de hangmat erna. De volgende dag zouden we gaan moddersleeën. Het strand aan het kamp is geen zandstrand maar een modderbank van klei. Dit betekent dat je daar niet op kan staan want anders zak je tot je middel in de modder. De enige manier om je te verplaatsen is ofwel op handen en knieën of op en houten plank, waarbij je je dan voortbeweegt met je handen (=modderslee). Zo moesten we een aantal apparaten gaan halen, de gegevens ervan overzetten op de computer en terug brengen. En wanneer je terugkomt, zie je er nogal slijkerig uit. Ook hierna was de douche weer zaligmakend. Nog een lekkere maaltijd en dan was het tijd om terug naar Paramaribo te keren. En nu is het terug werken geblazen !

Foto's volgen nog.

De tijd vliegt voorbij

Ondertussen zijn we weeral een week verder, maar zoveel spannende dingen zijn er eigenlijk niet gebeurd. Ann en ik hebben terug scooters gehuurd zodat we vlot naar Mariënburg geraken. Daar zijn we begonnen met het opmeten van een oud magazijn en het beschrijven van de voormalige directeurswoning, maar daar kruipt veel tijd in. Verder heb ik nog een bezoek gebracht aan het archief en de bibliotheek van de Stichting Surinaams Museum. Literatuur krijgen was geen probleem, maar het archief (wat dus broodnodig is voor mijn thesis), dat was niet toegankelijk voor het publiek. Maar in een artikel van hun tijdschrift stond in het lang en het breed uitgelegd wat er allemaal over Mariënburg in hun archief zit. Best wel frustrerend, maar waarschijnlijk heb ik wel een oplossing. Verder zijn we nog de workshop van Hanne en Goele, twee andere studenten uit onze groep die op de binnenstad werken, gaan opvrolijken.
Maar de tijd vliegt hier wel voorbij. Nog exact vijf weken en dan moeten we onze laatste presentatie geven.

De dagelijkse bezigheden

Ondertussen zijn we weer een kleine week verder. En om eerlijk te zijn, de tijd vliegt hier voorbij. Deze week werd vooral benut om veel mensen te zien en te horen om zo allerhande informatie te verzamelen, vooral met betrekking tot de herbestemming van Mariënburg. Het leuke, maar ook wel het moeilijke hier is dat er veel meer bij komt kijken dan als we gewoon een thesis in België zouden doen. Ik zie ons namelijk niet naar het ministerie van landbouw ofzo gaan om informatie in te winnen. Hier is dat blijkbaar vanzelfsprekend. Met onze herbestemming zijn we op zoek naar een functie die werkgelegenheid met toerisme kan combineren. Maar dat is blijkbaar nog niet zo eenvoudig, met dank aan de bodemgesteldheid (zware klei, waardoor het onmogelijk is om dingen machinaal te oogsten). Om te weten wat mogelijk was hebben we deze week verschillende mensen ontmoet, waaronder een bodemdeskundige, mensen van het ministerie Landbouw Visserij en Veeteelt en nog een plantage-eigenaar die er wel in geslaagd is om van een aantal oude plantages terug een bloeiend bedrijf te maken. Stuk voor stuk interessante mensen die ons veel informatie gegeven hebben, waardoor we nu ook weten waar we naar toe willen. Maar het wordt dringend tijd om ons eens terug op het veld te begeven. Dat wordt iets voor volgende week, nu is het weekend. :)

ICOMOS

De voorbije week was ongelofelijk druk, maar wel heel interessant. We hadden namelijk de kans om deel te nemen aan het ICOMOS-congres waarvan het thema "The Cultural Landscape of the Plantation" Towards a New Future for the Commewijne Region was. ICOMOS staat voor International Council on Monuments and Sites. Dit is een NGO die advies verleent aan UNESCO met betrekking tot het werelderfgoed. Met andere woorden een bijeenkomst met experts en belangrijke mensen in de wondere wereld die Monumentenzorg heet. Een kans die we dus niet mochten laten liggen. Bovendien was er ons gevraagd of we een presentatie (in het Engels) wilden geven over ons onderzoek, aangezien het helemaal in het thema van het congres past. Die twee dagen met lezingen en presentaties waren voor ons heel erg nuttig. Niet alleen voor de informatie die gegeven werd, maar ook voor de mensen die er waren. We hebben veel nieuwe mensen leren kennen die ons raad kunnen geven, feedback willen geven maar ook een schat aan informatie hebben. De voorbereiding van onze presentatie heeft wat voeten in de aarde gehad, maar uiteindelijk is het helemaal goed gekomen. We hebben veel positieve feedback gekregen over ons onderzoek en verschillende mensen hebben ons gevraagd of ze het eindresultaat zouden kunnen krijgen. Met andere woorden er wordt best wel wat van ons verwacht.

Gisteren zijn we met de hele groep (die uiteindelijk niet erg groot was, nog geen 30 man) naar Jodensavanne geweest. Dit is een voormalige nederzetting (17de eeuw) van Sefardische joden die vooral vanuit Brazilië naar Suriname zijn gekomen. Zij waren één van de eerste mensen die zich met plantagecultuur en dan vooral suikerriet bezig hielden en hadden daar een bloeiende nederzetting. Hiervan schiet op dit moment niet veel meer over, buiten de fundamenten van de eerste stenen synagoge in Suriname en een aantal begraafplaatsen.  Tijdens de 19de eeuw werd Jodensavanne verlaten omdat er in een ander gebied in Suriname vruchtbaardere gronden waren voor de plantages. Daarnaast heeft een brand ook een groot deel verwoest. Na de middag zijn we naar Cassipora geweest. De eerste joodse begraafplaats die momenteel in een savannebos staat. Het is raar om te weten dat dit bos ooit suikerrietplantages waren. Op weg naar Jodensavanne moesten we de Surinamerivier oversteken. Aanvankelijk was er een houten brug, die is lange tijd terug aangevaren. Men heeft er dan een stenen brug gezet, maar die is drie jaar geleden ook aangevaren en nog steeds niet hersteld. In de plaats is er een gammele mini-ferry gekomen. Hieronder wat foto's van de hele uitstap.

De kapotte brug

Onze groep aan het wachten op de ferry 

De ferry op de achtergrond (en mijn promotor op de voorgrond)

Zicht vanop de ferry

De brug

Rare vogelnesten

Creoolse/Afrikaanse begraafplaats

Creools/Afrikaans graf

Joodse (sefardische) begraafplaats

Symbool op graf

symbool op graf : omgehakte boom door hand van god : voor iemand die jong gestorven is

restanten van de synagoge

fundering van synagoge

medicinale bron

Ananasplantage (wist niet dat dat op struiken groeide)

Opweg naar Cassipora door het savannebos. Dit was 200jaar geleden een suikerrietplantage

Cassipora

Speciale graven (prisma's) op Cassipora

Onze enthousiaste gids

Surinaams vervoer

Zich verplaatsen in Suriname is soms toch een hele uitdaging. Eerst en vooral is het wennen aan het links rijden. Voetpaden zijn er nauwelijks, stoepen daarentegen wel (stenen onderbouw van een gebouw). En als je de straat wil oversteken moet je opletten dat je niet van je sokken geblazen wordt. Of daar nu een zebrapad is of niet, maakt eigenlijk niet uit. Dan is het nog wennen aan het getoeter. Dat is hier een communicatiemiddel. Maar er zou eens een woordenboek claxoneren moeten uit geschreven worden, genre : tuut-ik steek voorbij, tuut tuut-doe voort, tuuuuuuuuuuuuuut - ge zijt ambetant, tut -ge moogt invoegen... Als voetganger of fietser moet je ook nog rekeninghouden met een regelmatig zoengeluid van mensen die passeren (nafluiten kennen ze hier blijkbaar niet). Fietsen is alleen voor toeristen of stageaires. Surinamers zie je nooit op de fiets, enkel op de bromfiets of de auto. Het gaat zelfs zo ver dat er een gigantische parking is aangelegd aan de universiteit. Bij ons is dat dus een fietsenstalling. Zelfs voor 200m gebruiken ze een auto. Ah ja, en in rakelings voorbijsteken zijn ze ook énorm goed. Op de bromfiets gaat het al beter. Hoewel rechts afslagen een nachtmerrie blijft, vooral aan drukke kruispunten waar er geen verkeerslichten zijn. Die lichten staan soms zoals bij ons, of soms hangen ze in het midden van een kruispunt. 

Het openbaar vervoer nemen is ook een belevenis op zich. Busjes zijn er in alle kleuren van de regenboog, maar in slechts 1 formaat. Ik schat dat er 25 man in kan. 

De bus vertrekt pas aan de beginhalte als hij helemaal vol zit. Dat kan soms dus even duren. Zoals in de standaardbus bij ons zijn er aan weerskanten van de gang twee keer twee stoeltjes. Hier heb je nog op elke rij klapstoeltjes voor in het gangpad. Als jij daar zit, en iemand die achter je zit moet er voor jou uit mag  je uitstappen om die door te laten, er is maar één in- en uitgang. Er zijn wel bushaltes, maar waarom is mij een raadsel. Als je je hand duidelijk opsteekt, zelfs al sta je niet aan een halte, dan kan je opstappen (als er nog plaats is). Hetzelfde geldt voor het uitstappen. Twee seconden nadat je gebeld hebt, stopt de bus en kan je uitstappen. Betalen doe je net voor je uitstapt. Maar een dienstregeling is er dus niet, net zoals een overzicht van de verschillende lijnen en hoe ze rijden. Busjes rijden met de deur open, anders zou het écht wel te warm worden. Afhankelijk van de buschauffer staan de boxen dan nog lekker luid met een heel scala aan (Surinaamse) muziek. Goedkoop is het wel, 1,25SRD (omgerekend €0,30), maar geen optie als je gehaast bent of ergens op tijd moet zijn. Dan pak je beter de taxi. "Taximaatschappijen" zijn er in overvloed. Maar de taxi's vallen niet op in het straatbeeld, er staat geen bordje op ofzo. Meters zijn er niet, maar er zijn vaste tarieven voor de afstanden. Van bij ons tot het centrum betaal je 10SRD (€2,5), te delen door het aantal mensen waarmee je in de taxi zit. Dus zeker wel goedkoop, en soms de enige oplossing om ergens te (op tijd) te geraken.

Mariënburg : foto's

Vandaag zijn we nog eens naar Mariënburg geweest (met de brommer, het is iets te ver voor de fiets en de taxi is een tikkeltje te duur op termijn), om de site wat beter en grondiger te bekijken. We zijn begonnen met het mini-museum in de directeurswoning. Maar heel erg veel viel er niet te zien, wat wel een tegenvaller was. De mevrouw die toezicht hield in het museum kon ons wel wat informatie geven. De directeurswoning is "gerestaureerd" : de voorkant ziet er mooi uit, maar dat is volgens ons slechts schijn, niet meer dan een likje verf. Vanaf het moment dat je rond het gebouw loopt, krijg je een heel ander beeld..Daarnaast hebben we nog wat rond gelopen en foto's getrokken. Aangezien de zon aardig scheen, was een mooie bruine kleur een aangenaam resultaat van de dag. Naast nog nuttige info natuurlijk.

Het is uiteindelijk de bedoeling dat we voor onderstaande gebouwen een grondige herbestemming uitwerken.

Maquette van de distilleertoren zoals het vroeger was

"gerenoveerde" directeurswoning

"gerenoveerde" directeurwoning

Oude trein met distilleertoren op de achtergrond

Onderdirecteurswoning

Rond de loodsen

In de loods

Overwoekerde loods

Overwoekerde loods

Kranen

Overwoekerde loods

In de distilleertoren

Plantages in foto's

Gerestaureerde directeurswoning op plantage Peperpot (nu vakantiehuis)

vervallen onderdirecteurswoning

Paviljoen in de tuin

Directeurswoning Peperpot

Koffieloods Peperpot

Loods/magazijn Peperpot

In de koffieloods

Koffieloods Peperpot

Peperpot

Aan Fort Nieuw-Amsterdam : samenvloeiing Commewijne en Suriname in zee

Fort Nieuw-Amsterdam

Fort Nieuw-Amsterdam

Uitkijktoren aan Fort Nieuw-Amsterdam

Fort Nieuw-Amsterdam

Twee Surinaamse medestudenten

Watertank op Plantage Frederiksdorp

Voormalige gevangenis op Frederiksdorp

Gerestaureerde plantagewoning op Frederiksdorp. Nu hotelletje

Plantage Rust en Werk : nu veeteelt

Plantage Mariënburg : distilleertoren (rum) in zeer vervallen toestand. Deel van mijn project 

Mariënburg : distilleertoren

Distilleertoren langs buiten